Między Bogiem i człowiekiem

Dzieci Boże

„Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy... Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest” (l J 3,1-2).

Są to zdania z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła. Ale wiara, że jesteśmy dziećmi Bożymi, wynika wprost z Ewangelii. Głosząc, że Bóg jest naszym Ojcem i że tak mamy się do Niego zwracać: „Ojcze nasz...”, Jezus objawia, iż jesteśmy dziećmi Bożymi.

Jesteśmy dziećmi Bożymi dzięki Jezusowi Chrystusowi. Odkupił On wszystkich ludzi, to znaczy, że wszystkim dał możność wyzwolenia się ze zła i grzechu, który niszczy przyjaźń z Bogiem, i zjednoczenia się z Nim przez wiarę, nadzieję i miłość.

Jesteśmy dziećmi Bożymi w Jezusie Chrystusie. Ewangelia świadczy, że Jezus - tylko Jezus - jest umiłowanym, jedynym Synem Bożym. Jest jednorodzonym, odwiecznym Synem Bożym, który dla nas stał się człowiekiem. Odpuszczenia grzechów i zjednoczenia z Bogiem Ojcem dostępujemy przez wiarę w Jezusa Chrystusa, a więc przez zjednoczenie się z Nim, jedynym Synem. Dzięki temu zjednoczeniu z jedynym Synem Bożym stajemy się sami Bożymi dziećmi: przez wiarę, nadzieję i miłość uczestniczymy w tym związku z Bogiem Ojcem, jaki - w Duchu Świętym - łączy z Nim Jego Syna. Syn Boży jest Słowem, jakby poznaniem Bożym; wierząc wchodzimy w to nieskończone poznanie miedzy Ojcem i Synem: „Nikt nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić” (Mt 11,27). Miłując Boga Ojca wraz z posłusznym Mu aż do śmierci Synem, wchodzimy w tajemnicę Ich wzajemnej miłości, którą jest Duch Święty. „Jeżeli mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze” (J 14,15-16).

Tylko Jezus jest odwiecznym Synem Bożym: Osobą Boską. Nikt inny z ludzi, choćby najściślej zjednoczony z Bogiem, nie staje się Boską Osobą. Aby podkreślić tę istotną różnicę, mówi się, że jesteśmy jakby przybranymi dziećmi Bożymi. Nie znaczy to jednak, by nazwa dzieci Bożych, jaką nam nadaje Objawienie, odbiegała w czymkolwiek od prawdy: „Zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy”.