Między Bogiem i człowiekiem

Łaska

Łaską, czy raczej łaskawością, nazywa Pismo święte miłość i życzliwość Boga względem człowieka, którego powołuje On do życia wiecznego, czyniąc swoim dzieckiem, i zbawia przez Jezusa Chrystusa, swego Syna Jednorodzonego. Bóg czyni to z niczym nie zasłużonej przez człowieka miłości. Stworzony przez Boga człowiek nie może przecież w żaden sposób zasługiwać na ojcowską nieskończoną miłość i przyjaźń swego Stwórcy i Pana, która by go czyniła „uczestnikiem boskiej natury” (2P 1,4) i wynosiła do udziału w Jego - nadprzyrodzonym dla człowieka - życiu i szczęściu we wzajemnej miłości.

Ale nie tylko sam stosunek Boga do człowieka nazywany jest w Piśmie świętym łaską, czyli łaskawością Boga, lecz także to wszystko, co Bóg dla człowieka czyni, czym go obdarza. Łaską jest powołanie człowieka do życia wiecznego, łaską - usynowienie człowieka przez Boga, łaską - zbawienie przez Chrystusa. Także i wszystko, co z tym się wiąże i w czym się to wyraża: Objawienie, Kościół, sakramenty...

Łaską nazywa się najczęściej rzeczywistość, jaką w człowieku stwarza miłość i łaskawość Boża. Łaską jest wiara, z jaką człowiek przyjmuje Boże wezwanie, i ufność, z jaką Mu się powierza. Łaską jest wzajemna miłość do objawiającego się człowiekowi Boga, która wyraża się w posłuszeństwie Jego woli. Człowiek, który w ten sposób jednoczy się z Bogiem, swoim Ojcem, stając się Jego dzieckiem i przyjacielem, uczestnikiem Jego życia i Jego natury, znajduje się w stanie łaski uświęcającej.

Człowiek nie byłby przy tym zdolny odpowiedzieć na objawiającą mu się miłość Bożą, odpowiedzieć właśnie przez wiarę, nadzieję i wzajemną miłość, gdyby nie ogarniała go ta sama łaskawość, z jaką Bóg się człowiekowi objawia, gdyby Bóg go nie prowadził. „Nikt nie może przyjść do mnie - czytamy w Ewangelii słowa Jezusa —jeśli mu to nie zostało dane przez Ojca” (J 6,65). „Łaską jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga” (Ef 2,8). „Ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi...” (Rz 8,14). Łaska Boża, dzięki której człowiek dobrze czyni, nazywa się łaską uczynkową.