„Mulieris dignitatem” – wzory wielkich kobiet

Wstęp

W tytule tego wykładu na pierwszym miejscu znajdują się słowa: „Mulieris dignitatem”. Desygnują one List Apostolski Ojca Świętego Jana Pawła II o godności i powołaniu kobiety, ogłoszony 15 sierpnia 1988 r., w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na zakończenie Roku Maryjnego. Zatem niedawno minęła 15 rocznica ogłoszenia tego ważnego dokumentu. Nauczanie papieży nie było nigdy przypadkowe, ale było zawsze odpowiedzią na jakieś nurtujące pytania konkretnego czasu. W dziejach Kościoła papieże zabierali zwykle głos w sprawach, które budziły poważny niepokój i powodowały zamęt moralny i społeczny. Taką sprawą niepokojącą była np. w XIX wieku „kwestia robotnicza”, którą zajął się papież Leon XIII w swojej słynnej encyklice Rerum novarum (15 V 1891). Podobną rangę mają także encykliki Jana Pawła II, zwłaszcza podejmujące problemy moralne i społeczne Laborem exercens, Veritatis splendor, czy Evangelium vitae. Ta ostatnia została ogłoszona, jako reakcja na szerzące się zjawisko aborcji i eutanazji.

Wśród ważnych spraw naszego czasu, jaką Jan Paweł II musiał zauważyć i z którą musiał się zmierzyć jest tzw. „kwestia kobieca”. Obecny Papież, jak żaden inny do tej pory, nie tylko dostrzegł ów problem, lecz pilnie i systematycznie, a nade wszystko – pozytywnie, podjął go w swoim nauczaniu . Poddał go dokładnej diagnozie, analizie, interpretacji i pozytywnej prezentacji w świetle Bożego objawienia i filozofii zdrowego rozsądku. Jan Paweł II był od początku przekonany, że wszelkie dewiacje w tzw. „kwestii kobiecej”, we współczesnym feminizmie, jak zresztą i w innych dziedzinach, także w filozofii, są konsekwencją błędnej wizji człowieka, czyli tzw. błędu antropologicznego. Cała pomyłka marksizmu z jego niepowodzeniami społeczno-gospodarczymi była konsekwencją fałszywej, fragmentami bardzo zdogmatyzowanej i wybiórczej koncepcji człowieka.