„Mulieris dignitatem” – wzory wielkich kobiet

W prezentacji papieskiego nauczania na temat godności i powołania kobiety warto jeszcze wspomnieć o jednym – wydaje się – bardzo ważnym sformułowaniu, jakiego używa Jan Paweł II w „Mulieris dignitatem”. W nr. 30. tegoż dokumentu Papież pisze: „Moralna siła kobiety, jej duchowa moc wiąże się ze świadomością, że Bóg w jakiś szczególny sposób zawierza jej człowieka. Oczywiście Bóg zawierza każdego człowieka wszystkim ludziom i każdemu z osobna. Jednakże to zawierzenie odnosi się w sposób szczególny do kobiety – właśnie ze względu na jej kobiecość – i w sposób szczególny stanowi tez o jej powołaniu”. Tak więc, zdaniem Papieża, człowiek jest zawierzony przez Boga kobiecie i to od początku swego istnienia. To właśnie kobieta dla stwarzanego człowieka jest pierwszym, niezastąpionym światem, pierwszym domem, a stosownie do pojęć obecnych w starych kulturach – pierwszym sanktuarium .

To także stanowi o jej godności i wielkości. Tak rozumiana godność jest wielkim darem, wpisanym przez Boga w naturę kobiety ale i zadaniem, którego kobieta winna być świadoma i powinna je wypełniać , aby mogła się spełnić, właśnie jako kobieta. Ponieważ wypełnianie tego zadania sprowadza się do miłości, przeto można powiedzieć, że ostatecznie godność kobiety mierzy się porządkiem miłości. W tym znaczeniu można powiedzieć, że kobieta jest godna swej kobiecości i daje świadectwo o niej, gdy kocha, gdy żyje „dla”. Podobnie dotyczy to mężczyzny, dotyczy to po prostu człowieka jako osoby. Zgadza się to ze znanym, często cytowanym tekstem soborowym, zamieszczonym w Konstytucji duszpasterskiej Gaudium et spes: człowiek będąc jedynym na ziemi stworzeniem, którego Bóg chciał dla niego samego, nie może odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego (GS, nr 24).