Coraz więcej dziewic konsekrowanych

Miłość oblubieńcza zawiera w sobie szczególną gotowość przeniesienia jej na wszystkich, którzy znajdują się w kręgu jej działania – napisał papież Jan Paweł II – W małżeństwie gotowość ta, chociaż otwarta na wszystkich, polega w szczególności na tej miłości, jaką rodzice obdarzają dzieci. W dziewictwie gotowość jest otwarta na wszystkich ludzi, których ogarnia miłość Chrystusa – Oblubieńca /MD 31/

Człowiek żyjący w dobrowolnym celibacie, chociaż przez swój ślub czystości wyrzeka się płodności fizycznej, staje się jednak płodny duchowo. Dziewica staje się matką, poprzez współpracę w dziele kształtowania się rodziny wedle zamysłu Bożego.

Począwszy od pierwszych wieków chrześcijaństwa dziewice były konsekrowane przez biskupa. One prowadziły życie w duchu modlitwy i służbie bliźnim, pozostając przy swoich rodzinach.

Później, po rozwoju życia monastycznego oraz stowarzyszeń religijnych, dziewice konsekrowane w świecie przetrwają i będą egzystowały równocześnie z mniszkami, ale ich ilość będzie malała.

W naszych czasach Sobór Watykański Drugi przywrócił właściwe miejsce w Kościele dziewicom konsekrowanym.

Zofia jest już 12 rok dziewicą konsekrowaną
Siostra mgr Zofia Prochownik jest pionierką dziewic konsekrowanych w Polsce, bowiem po odpowiedniej formacji teologiczno – duchowej złożyła w dniu 12 października 1991 roku uroczysty ślub czystości na ręce biskupa w kaplicy biskupów krakowskich, zgodnie z kanonem 604 Kodeksu Prawa Kanonicznego: Do tych różnych form życia konsekrowanego jest upodobnione Zgromadzenie Dziewic, które deklarując święty zamiar naśladowania Chrystusa z bliska, są konsekrowane przez biskupa diecezji Panu Bogu według aprobowanego rytu liturgicznego i złączone w mistycznych ślubach Chrystusowi, Synowi Bożemu, oddają się na służbę Kościoła.

Siostra Zofia jest w naszym kraju znawcą w zakresie tej formy życia konsekrowanego, bowiem jej praca magisterska, obroniona na Papieskiej Akademii Teologicznej ma tytuł: Dziewictwo konsekrowane we współczesnej nauce Ojców Kościoła. Siostra Zofia powiedziała mi: W dziejach Kościoła Powszechnego było dużo dziewic konsekrowanych; niektóre nawet konsekrowali papieże i kardynałowie. Wspomnę choćby Marcelinę, rodzoną siostrę Świętego Ambrożego, którą w roku 353 konsekrował w Rzymie sam papież Liberiusz, nakładając welon na jej głowę. Inna dziewica konsekrowana to Święta Genowefa, która urodziła się w roku 422 niedaleko Paryża. Ta świętobliwa dziewczyna, która nigdy nie rozstawała się z krzyżem, ofiarowanym jej przez Świętego Germana, po śmierci swoich rodziców udała się do Paryża, gdzie na ręce miejscowego biskupa złożyła ślub czystości. Wkrótce wokół niej zaczęły gromadzić się młode pobożne paryżanki, pragnące pójść w ślady tej przyszłej Świętej. Siedem lat temu w katedrze w Palermo na Sycylii włoski kardynał konsekrował siedem dziewic. Dwa lata później arcybiskup Paryża kardynał Jean Marie Lustiger w katedrze Notre Dame dokonał konsekracji sześciu dziewic. Muszę dodać, że ostatni Sobór Watykański przywrócił ryt „Ordo Consecrationis Virginum”, zatwierdzony w roku 1970 przez papieża Pawła VI. Tym zagadnieniem zajął się później Synod Biskupów i poświęcona jest egzortacja Jana Pawła II pn: „Vita Consecrata”. Zatem dziewica konsekrowana poprzez swój publiczny ślub czystości /tak jak publicznie składają sobie śluby małżonkowie/ jest umieszczona w środku Ludu Bożego, w bezpośrednim kontakcie i bez żadnej separacji zewnętrznej od świata.