Jerozolima pod Moskwą

Jeszcze na stacji kolejki podeszła do nas starsza pani, aby zapytać się, czy nie wiemy, jak dojść do klasztoru. Ponieważ miałem wydrukowany z internetu dokładny opis całej trasy, poszła wraz z nami. Po drodze opowiadała o celu wizyty. Była naukowcem, biochemikiem, specjalizującym się w najnowszych technologiach używanych w medycynie. Choć jest emerytką, stale dorabia w swoim instytucie, proszona o konsultacje i ekspertyzy. Niedawno, gdy odwiedzała koleżankę w Izraelu, pojechała także do Jerozolimy. Tam przypomniała sobie, że kopia tych wspaniałych świątyń znajduje się pod Moskwą.

Panorama Nowej Jerozolimy na zdjęciu w klasztornym muzeum

Postanowiła zobaczyć rosyjską Jerozolimę i przeznaczyć na klasztor pieniądze zarobione w czasie dodatkowych zajęć. – Wiele jeździłam po świecie, jeszcze w czasach Związku Sowieckiego, ale choć wówczas trudno było publicznie praktykować swoją wiarę, zawsze czułam się prawosławną – mówi z przekonaniem. Po chwili rozwija myśl: – Bez prawosławia nie ma rosyjskiej idei, tego wszystkiego, co nas spajało w naszej historii i wyznaczało sens naszym dziejom. Trzeba więc iść śladami przodków. – A komunizm? – pytam przekornie. – To także wasze dziedzictwo. W końcu sami ten ustrój wybraliście – dopowiadam. Pani gwałtownie protestuje: – Naród nie chciał już żyć w poddaństwie, pragnął wolności, dlatego doszło do rewolucji. Bolszewicy wykorzystali to i zainstalowali swój reżim. – Jednak długo cieszył się on wsparciem wielu Rosjan – upieram się przy swoim.