O Bogu w Trójcy Jedynym i aniołach

Szatan

Szatan - zwany także diabłem, złym duchem, złym lub upadłym aniołem - w swej naturze, jak anioł, pozaziemską duchową istotą. Jak wszyscy aniołowie został stworzony przez Boga jako istota dobra. Przez wiarę i miłość do Boga miał dostąpić udziału w niestworzonym szczęściu Boga, tzn. znaleźć się w niebie. Odmawiając Bogu wiary i miłości, skazał się jednak na potępienie i tym samym stał się kimś złym. Nie w samej swojej naturze, ale w swojej woli, w swoim działaniu. Stał się szatanem, czyli z języka greckiego - przeciwnikiem. Jak aniołowie służą człowiekowi na drodze do zbawienia, tak szatan, skłaniając człowieka do złego, staje się nieprzyjacielem jego zbawienia.

Pismo święte mówi wielokrotnie o zgubnym działaniu szatana. Szatanowi, przedstawionemu jako wąż - kusiciel, przypisuje Księga Rodzaju skłonienie pierwszych ludzi do grzechu (por. Rdz 3), przez co cała ludzkość popadła w jego niewolę. Jezus Chrystus, Syn Boży, przyszedł na świat, by wprowadzić królestwo Boże, a zniszczyć panowanie szatana. Toteż Ewangelie mówią, że Jezus zwycięża trzykrotnie pokusę szatana (por. Mt 4,1-11), w swym nauczaniu przestrzega przed szatanem (por. Mt 12,43-45), uzdrawia wielu opętanych przez szatana. Przeczy oskarżeniom uczonych w Piśmie, że sam korzysta z wpływu złych sił: „Jeśli szatan wyrzuca szatana, to sam ze sobą jest skłócony, jakże się więc ostoi jego królestwo?... Lecz jeśli ja mocą Ducha Bożego wyrzucam źle duchy, to istotnie przyszło do was królestwo Boże” (Mt 12,26-28). Męka i śmierć Jezusa - to czas „panowania ciemności” czyli szatana (Łk 22,53), ale zarazem chwila „sądu nad tym światem”, w której „wladca tego świata”, tzn. szatan, „zostanie precz wyrzucony” (J 12,31). Przez swą śmierć i zmartwychwstanie Jezus Chrystus wyzwolił ludzkość z niewoli szatana, grzechu, do którego szatan człowieka skusił, i śmierci, która jest następstwem grzechu, a która „weszła na świat przez zawiść diabla” (Mdr 2,24).

Nie znaczy to, by szatan, pokonany przez Jezusa - Zbawiciela, nie działał już na tym świecie. Apokalipsa św. Jana przedstawia obraz dziejów Kościoła i świata jako walkę z szatanem, wyobrażonym przez smoka i węża (Ap 12), choć dzięki Chrystusowi jest to walka ostatecznie zwycięska. Podobnie jest w życiu każdego człowieka. Św. Paweł wzywa wiernych w Efezie, aby byli „mocni w Panu”. „Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabla”. Ta Boża zbroja to: prawda, sprawiedliwość, gotowość głoszenia dobrej nowiny o pokoju, a przede wszystkim wiara. Dzięki niej „zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego” (Ef 6,10-16).

Więcej na następnej stronie