O Bogu w Trójcy Jedynym i aniołach

Opatrzność Boża

Wiara w Opatrzność Bożą wiąże się z wiarą w sens życia ludzkiego i ludzkiej historii.

Wierzyć w Bożą Opatrzność - znaczy wyznawać, że Bóg nie tylko stworzył świat i człowieka, lecz także ogarnia wszystko swoją miłością i troską, że wszystko prowadzi do zamierzonego przez siebie celu, jakim jest wyzwolenie od wszelkiego zła i szczęście wieczne. Wiara w Opatrzność oznacza także przekonanie, że nawet te wydarzenia i cierpienia, których sensu człowiek nie potrafi sobie wyjaśnić, nie tylko nie stoją na przeszkodzie spełnieniu się Bożego planu zbawienia, lecz przyczyniają się do jego realizacji. Nawet ludzkie winy stają się dzięki Bożej ojcowskiej miłości okazją do objawienia się dobra. Wiara w Bożą Opatrzność rządzącą światem i prowadzącą do królestwa Bożego, gdzie Bóg „otrze wszelką Izę, a śmierci już nie będzie; ani żałoby, ni krzyku, ni trudu...” (Ap 21,4), każe żywić zawsze i w każdych okolicznościach niewzruszoną ufność do Boga.

Ewangelia głosi, że Bóg ubiera lilie polne i żywi ptaki, a przede wszystkim opiekuje się człowiekiem. „Jeśli ziele na polu, które dziś jest, a jutro będzie do pieca wrzucone, Bóg tak przyodziewa, czyż nie tym bardziej was, malej wiary?” (Mt 6,30). Ta opieka Boża staje się szczególnie widoczna, gdy bierze się pod uwagę całość ludzkiego życia i całą ludzką historię. Świadczą o tym dzieje patriarchów, zwłaszcza los sprzedanego przez braci do Egiptu Józefa, świadczy cała historia zbawienia, przedstawiona w Piśmie świętym Starego i Nowego Przymierza.

Gdy człowiek zgrzeszył, Bóg zapowiada Zbawcę. Stopniowo przygotowuje ludzkość na Jego przyjście. Powołuje Abrahama, którego wiara staje się podstawą wybrania pochodzącego z jego potomków ludu. Wyzwala ów lud z niewoli egipskiej, prowadzi do ziemi obiecanej i mimo wielu odstępstw zachowuje go w wierze. Z tego ludu przychodzi na świat Zbawiciel. I znowu to, co zdawało się być klęską i przekreśleniem planów Bożych - śmierć Jezusa na krzyżu - staje się ich spełnieniem. „Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?” (Łk 24,26).

Pismo święte wskazuje także, że Opatrzność Boża nie działa na drodze cudownych interwencji, lecz przez działanie wszystkich stworzonych przez Boga bytów, także przez wolne działanie człowieka. Toteż wiara pozwala dostrzegać Bożą Opatrzność tam, gdzie mówi się jedynie o „zbiegu okoliczności”, „przypadku” czy o decyzjach ludzi.

Więcej na następnej stronie