O Bogu w Trójcy Jedynym i aniołach

Zło

Gdy człowiek staje twarzą w twarz z krzywdą czy nieszczęściem, z ust jego często wyrywa się pytanie: jak dobry i wszechmogący Bóg mógł na to pozwolić? Jest to pytanie o źródło i sens zła, bo cierpienie odczuwamy jako zło lub skutek zła.

Odpowiedź ateistyczna: Boga nie ma - jest odpowiedzią kuszącą, niczego jednak nie rozwiązuje. Inną, również na pozór łatwiejszą odpowiedzią jest twierdzenie, że zło wynika z samej istoty stworzonego świata, więc że w jakimś sensie sam Bóg jest stwórcą i dobra, i zła. Pismo święte daje odpowiedź trudniejszą, lecz ostatecznie prawdziwszą i bardziej zadowalającą. Bóg stworzył świat dobry. Zło pojawiło się na nim na skutek nadużycia przez stworzenia rozumne danej im przez Boga wolności. Zło - to odrzucenie przez istoty wolne porządku stworzenia, „nie” powiedziane Bogu i jego miłości. Jak czytamy w Księdze Rodzaju, skuszeni przez szatana pierwsi rodzice zapragnęli być miarą zła i dobra, zająć miejsce Boga w świecie. Odrzucili porządek nadany ich życiu przez Niego. Cierpienie, nienawiść i śmierć to skutki tego odrzucenia, tego odwrócenia się od Boga. Jak to wyraża Księga Mądrości: „Śmierci Bóg nie uczynił... bo sprawiedliwość nie podlega śmierci... Śmierć weszła na świat przez zawiść diabla i doświadczają jej ci, którzy do niego należą” (1,13. 15; 2,23).

Dlaczego Bóg dozwolił człowiekowi zgrzeszyć? Tu spotykamy tajemnicę ludzkiej wolności. Obdarzywszy człowieka wolnością, Bóg stał się wobec niego jakby „bezsilny”. Gdyby go zmuszał do wierności sobie, pozbawiłby go tego największego daru. Bóg nie chce poddania bezmyślnych maszyn, lecz posłuszeństwa kochających dzieci, posłuszeństwa będącego aktem wolności, i bez wolności niemożliwego.

Jednak nie pozostawił Bóg człowieka w grzechu, pod panowaniem zła. Wybawił człowieka z grzechu, zniszczył potęgę zła nie przez odebranie mu wolności, ale przez poddanie się Jego Syna Jednorodzonego skutkom ludzkiego grzechu: nienawiści, cierpieniu, śmierci. To przez tajemnicę paschalną, tajemnicę miłości aż do końca, zwyciężył Bóg grzech i wszelkie zło z niego płynące. Przez trwanie w jedności z Chrystusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym człowiek zostaje uwolniony od grzechu, a ostatecznie uwolniony także i od cierpienia, gdy u końca czasów Bóg otrze z oczu ludzkich „wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie” (Ap 21,4).