Czy proboszcz musi słuchać biskupa?

Posługa uświęcania

Proboszcz powinien:

- troszczyć się o to, aby Najświętsza Eucharystia była centrum parafialnego zgromadzenia wiernych;

- usilnie pracować nad tym, aby wierni wzmacniali się przez pobożne uczestniczenie w sakramentach, zwłaszcza często przystępowali do sakramentów Najświętszej Eucharystii i pokuty;

- zabiegać, aby wierni modlili się, także w rodzinach, oraz świadomie i czynnie uczestniczyli w liturgii;

- pod władzą biskupa diecezjalnego kierować liturgią w swojej parafii oraz czuwać, aby nie wkradły się nadużycia (kan. 528 § 2).

Poznanie wiernych

Proboszcz, aby mógł należycie pełnić urząd pasterza, powinien postarać się poznać wiernych powierzonych swojej pieczy. W związku z tym jest obowiązany:

- wizytować rodziny, uczestnicząc w troskach wiernych, zwłaszcza ich niepokojach i smutkach, oraz umacniając ich w Panu, a także, jeśliby w czymś zaniedbali się, roztropnie ich upominając;

- szeroką miłością wspierać chorych, zwłaszcza bliskich śmierci, troskliwie wzmacniając ich sakramentami i polecając ich dusze Bogu;

- szczególną troską otaczać biednych, cierpiących, smutnych, wypędzonych z ojczyzny oraz przeżywających szczególne trudności;

- zabiegać o to, aby małżonkowie i rodzice mogli znaleźć pomoc dowypełnienia własnych obowiązków;

- troszczyć się o wzrost życia chrześcijańskiego w rodzinach (kan. 529 § 1).

Sam Chrystus pouczył, że istotną cechą dobrego pasterza jest jego znajomość swoich owiec. Jest rzeczą oczywistą, że owocnie można dusz-pasterzować tylko wśród wiernych, których się zna. Obowiązek proboszcza poznania swoich wiernych podkreślił Sobór Watykański II.

Proboszcz ma wiele sposobności do poznania swoich parafian. Każdy jego kontakt duszpasterski z wiernymi, np. w kościele, kancelarii parafialnej, sali katechetycznej, pozwala poznać w jakimś stopniu parafian. Jednakże prawo za najlepszy sposób poznania parafian uznaje wizytowanie rodzin. Wizyta ta w warunkach polskich przyjęła się głównie jako tzw. kolęda. Nie można jej spłycać, ograniczając ją do kilku pośpiesznie dokonanych formalności.

Znajomość parafian nie może być tylko teoretyczna, lecz powinna mobilizować do odpowiednich akcji duszpasterskich, przede wszystkim do otoczenia wszechstronną opieką chorych, biednych, cierpiących, nieszczęśliwych, potrzebujących. Odpowiednią opieką duszpasterską należy otoczyć małżonków, rodziców, rodziny. Proboszcz powinien parafian tak wychowywać, aby byli wyczuleni na duchowe i materialne potrzeby bliźnich, zwłaszcza w najbliższym otoczeniu.