Pozostawił po sobie wielkie traktaty, wśród których wyróżnia się „Żywot św. Antoniego”, w którym znajdziemy podwaliny pod koncepcję życia zakonnego.
Św. Atanazy Wielki urodził się w 295 roku w Aleksandrii. W młodym wieku żył w odosobnieniu na pustyni egipskiej, gdzie spotkał św. Antoniego Pustelnika, swego mistrza. W 319 roku przyjął diakonat. Jako sekretarz biskupa Aleksandra brał udział w synodzie w Nicei w roku 325 i przyczynił się do potępienia arian.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Św. Atanazy Wielki zmarł 2 maja 373 roku. Pozostawił po sobie wielkie traktaty, wśród których wyróżnia się „Żywot św. Antoniego”, w którym znajdziemy podwaliny pod koncepcję życia zakonnego.
W ikonografii św. Atanazy przedstawiany jest w stroju biskupa rytu łacińskiego lub ortodoksyjnego. Czasami jako kardynał albo mnich. Jego atrybutami są: łódka, rylec lub zwój.
Nie było ono związane z zastąpieniem wcześniejszych świąt pogańskich, jak często się powtarza.
"Pośród zdziwienia ubogich i śpiewu aniołów niebo otwiera się na ziemi".
Świąteczne oświetlenie, muzyka i choinka zostały po raz kolejny odwołane przez wojnę.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.