Pozostawił po sobie wielkie traktaty, wśród których wyróżnia się „Żywot św. Antoniego”, w którym znajdziemy podwaliny pod koncepcję życia zakonnego.
Św. Atanazy Wielki urodził się w 295 roku w Aleksandrii. W młodym wieku żył w odosobnieniu na pustyni egipskiej, gdzie spotkał św. Antoniego Pustelnika, swego mistrza. W 319 roku przyjął diakonat. Jako sekretarz biskupa Aleksandra brał udział w synodzie w Nicei w roku 325 i przyczynił się do potępienia arian.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Św. Atanazy Wielki zmarł 2 maja 373 roku. Pozostawił po sobie wielkie traktaty, wśród których wyróżnia się „Żywot św. Antoniego”, w którym znajdziemy podwaliny pod koncepcję życia zakonnego.
W ikonografii św. Atanazy przedstawiany jest w stroju biskupa rytu łacińskiego lub ortodoksyjnego. Czasami jako kardynał albo mnich. Jego atrybutami są: łódka, rylec lub zwój.
Odnotowano ofiary śmiertelne, ale konkretne liczby nie są jeszcze znane.
Biskup zachęca proboszczów do proponowania osobom świeckim tego rodzaju posługi.
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.