Wielki Post rozpoczęli też Ormianie

Ormianie rozpoczynają Wielki Post (Mec Pakh) - okres wstrzemięźliwości - podczas którego poszczą szczególnie surowo. W kalendarzu liturgicznym ten cykl nazywany jest agh u hac- „ sól i chleb” ( odpowiednik polskiego „o chlebie i wodzie”). Ta nazwa dobrze oddaje jak surowo przeżywa się ten czas w wielu rodzinach.

Dziś podczas liturgii ma miejsce obrzęd posypania głów popiołem. W wielu wspólnotach ormiańskich żyjących w diasporze, a także w samej Armenii ze względów praktycznych ten obrzęd zorganizowano już po niedzielnych liturgiach. Tak było na przykład w  Parafii Centralnej Kościoła Ormiańskokatolickiego w Warszawie, gdzie duszpasterzem jest ks. prof. Józef Naumowicz noszący tytuł protoarchimandryty (dzajragujn wardapet).

Posypanie głów popiołem to wyraz uniżenia przed Bogiem, przypomnienie o ludzkiej kruchości i zaufania Bożemu Miłosierdziu.

Wielki Post zaczął się w niedzielę

W czasie Wielkiego Postu podczas liturgii używa się zasłony. Cała Msza św. odprawiana jest za kotarą. Ma to przypominać o sytuacji pierwszych ludzi, którzy utracili raj. Odtąd pozostają oni za przesłoną, która oddziela ich od raju. Nie mają dostępu do tronu Boga, ołtarz w kościele symbolizuje tron Boga i Święte świętych.

Zasłonięta zasłona przypomina, by możliwie najlepiej przeżyć Wielki Post.  Szukać Boga, z ufnością, wdzięcznością patrzeć na krzyż Jezusa, który na nowo otwiera nam raj i sam jest Drogą do raju. Zasłona zostanie otwarta w Niedzielę Palmową, podczas której Kościół Ormiański ma obrzęd „Otwarcia Drzwi”.

W sensie liturgicznym Wielki Post rozpoczął się już 2 marca w Niedzielę Dobrego Życia (Bun Barekentan). Ta niedziela nie ma jednak takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu. Niedziela Dobrego Życia była ostatnim dniem objadania się i radości. W tym miejscu warto podkreślić, że kuchnia ormiańska łączy w sobie bogactwo smaków, aromatów i tradycji, które sięgają tysięcy lat wstecz. Kebaby, ormiańskie klopsiki, gołąbki zawinięte w liście winogron, a wszystko wzbogacone o różne zioła to tylko niektóre przykłady uczty dla konesera, który chce odkryć orientalne smaki.

Pierwszy kraj, który uznał chrześcijaństwo za religię państwową

Według tradycji chrześcijaństwo trafiło do Armenii za sprawą apostołów: świętych Judy Tadeusza i Bartłomieja.

Armenia to pierwszy kraj na świecie, który uznał chrześcijaństwo za religię państwową. Stało się to w 301 roku, a więc na wiele lat przed Cesarstwem Rzymskim (313r.) Król Armenii Tiridates III przyjął chrzest z rąk świętego Grzegorz Oświeciciela nazywanego apostołem Armenii.

Ormianie w Polsce

Od siedmiu wieków Ormianie mieszkają w Polsce. W 1367 roku na podstawie przywileju króla Kazimierza Wielkiego zamieszkali we Lwowie. Mieli swoje sądownictwo. Należeli przede wszystkim do Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego.

W XVII wieku w Polsce zawarli unię z Kościołem rzymskokatolickim. Uznali zwierzchność papieża i dogmaty katolickie. Zachowali jednak własną liturgię oraz język liturgiczny (staroormiański grabar). Część Ormian pozostała w Kościele Apostolskim.

Do 1945 roku na ziemiach polskich działało arcybiskupstwo ormiańskokatolickie ze stolicą we Lwowie. Obecnie w Polsce funkcjonują trzy parafie ormiańskie. Jedynym ich duszpasterzem jest ks. prof. Józef Naumowicz. Archidiecezja ormiańska nie została nigdy formalnie rozwiązana.

Obecnie w Polsce mieszka kilkuset wiernych Kościoła ormiańskokatolickiego.

Hierarchia podległa papieżowi

Jako jeden z Katolickich Kościołów Wschodnich, wspólnota ta posiada własną hierarchię, podległą tylko papieżowi. Na jej czele stoi Katolikos Patriarcha Cylicji dla Ormian Katolików. Obecnie tę funkcję pełni Wielce Błogosławiony Rafael Bedros XXI. Ważną rolę odgrywa też Święty Synod, w skład którego wchodzą ordynariusze wszystkich ormiańskokatolickich diecezji na świecie.

Dziś na świecie żyje 11 milionów Ormian. Jednym z filarów ich tożsamości jest wiara chrześcijańska.