Wyjątkowa była jego śmierć

Izydor urodził się około 560 r. w Kartaginie w Hiszpanii. Wychowywał się i kształcił u boku swego starszego brata Leonarda, biskupa Sewilli. Po jego śmierci objął biskupstwo i podjął wysiłek odnowy Kościoła. Zwołał i kierował synodami w Sewilli i w Toledo, które m.in. ułożyły symbol wiary, odmawiany w Hiszpanii, oraz ujednolicił liturgię. Fundował kościoły, klasztory, szkoły i biblioteki. Izydor zabiegał też o podniesienie poziomu intelektualnego i duchowego kleru. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Św. Izydor zmarł 4 kwietnia 636 roku. Miał 82 lata. 

W roku 1063 jego śmiertelne szczątki przeniesiono do Lyonu. Formalna kanonizacja Izydora odbyła się dopiero w 1598 roku. Natomiast w roku 1722 papież Innocenty XIII ogłosił św. Izydora doktorem Kościoła. Jest patronem Hiszpanii i Sewilli. 

W ikonografii św. Izydor przedstawiany jest w stroju biskupim. Ma paliusz. Czasami ukazywany jako jeździec na koniu. Jego atrybutem jest miecz.