Jesteście kluczem otwierającym niebo

Życia nie zmarnowałam


Siostra Maura Leszek ze Zgromadzenia Benedyktynek Misjonarek służy obecnie w Zielonej Górze. Nie od początku chciała byś siostrą zakonną. Poważnie myślała o studiowaniu chemii. Na tyle poważnie, że nawet zdała egzaminy na ten kierunek. Ostatecznie wybrała jednak zakon. – Okazało się, że Pan Bóg ma zupełnie inne plany. I to nie tylko w kwestii mojego powołania, ale także wyboru zgromadzenia. Planowałam iść do sióstr franciszkanek, nawet tam się zgłosiłam, ale Pan Bóg znowu zdecydował inaczej i poszłam do benedyktynek. To był totalnie Jego plan, nie mój. Oczywiście ja na niego się zgodziłam – przyznaje z uśmiechem siostra Maura, która w zakonie jest od 20 lat.

– Życie konsekrowane to jedna z dróg do nieba. Nie łatwiejsza, nie trudniejsza, po prostu inna. Tak samo jak w małżeństwie cel jest ten sam, ale sposób realizacji jest inny. Życie konsekrowane to piękna, ale też trudna droga. Rok Życia Konsekrowanego był dla mnie okazją do przypomnienie sobie, kim jestem i po co jestem. Jezus mi to bardzo w tym roku przypomniał – dodaje.


Siostra zakonna nieraz doświadczyła drwiny z habitu. Ma jednak na to swój sposób. – Pamiętam taki moment: byłam jeszcze na studiach w Warszawie i zostałam opluta. W pierwszym momencie ścisnęłam pięści w gniewie, ale zaraz wzięłam Różaniec i zaczęłam się modlić za tego mężczyznę. Od tamtego momentu, jak ktoś mnie wyzywa, mam świadomość, że nie chodzi o mnie, ale o Jezusa, którego ja temu człowiekowi przypominam. Gdybym zdjęła habit, to pewnie by mnie nie zauważył – mówi s. Maura
.

Benedyktynka zdaje sobie sprawę, że dziś trudniej zdecydować się na wybór takiej drogi życia. – Jeśli znajdziesz drogę i poczujesz, że to twoja droga, to warto nią iść. Na pewno nic nie stracisz – mówi zapytana o to, co by powiedziała osobom myślącym o zakonie. – Mnie dookoła wszyscy mówili, że się nie nadaję i sobie życie marnuję. Ja mam zupełnie inne wewnętrzne przekonanie, wiem, że życia nie zmarnowałam, i wcale nie czuję się nieszczęśliwa. Wręcz przeciwnie… – dodaje z promiennym uśmiechem.


Od baletnicy do zakonnicy


Zupełnie inne pomysły na życie miała też siostra s. Brygida Szychowska ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rycerstwa Niepokalanej, która służy w Zielonej Górze. – Nie planowałam tego. Chciałam zostać baletnicą. Miałam tysiące planów na życie, tylko nie bycie zakonnicą – śmieje się siostra zakonna. – Ale moja koleżanka wyciągnęła mnie na rekolekcje do sióstr zakonnych. W pierwszej chwili myślałam, że ucieknę i wrócę do domu na piechotę. Ale jak weszłam do kaplicy i doświadczyłam tej atmosfery, to poczułam, że to moje miejsce. Potem za każdym razem kiedy tam wracałam, wiedziałam, że powinnam tam być – dodaje.
 W zakonie jest od ośmiu lat.

– W życiu zakonnym odkryłam hierarchię wartości zupełnie inną od tej, którą proponuje świat. To jest dziwne i trudne dla człowieka, gdy wstępuje do zakonu. Ale zaraz okazuje się, że to, co w oczach Boga jest wartościowsze, daje też dużo więcej radości i takiej pewności, że to zbliża do nieba – wyjaśnia s. Brygida.