Jesteście kluczem otwierającym niebo

Umocnij nas swoja łaską, byśmy byli czytelnym znakiem Twojej obecności w Kościele i w świecie – to fragment odnowienia ślubów zakonnych, jakie wypowiadały osoby konsekrowane 2 lutego w Dzień Życia Konsekrowanego. W tej wierności od ponad 40 lat trwa elżbietanka s. Agnieszka Kaczmarek. – Jestem szczęśliwa i gdybym miała wybrać jeszcze raz, to wybrałabym ponownie życie konsekrowane. W dzień wieczystych ślubów doznałam takiego dotknięcia Pana Boga, że do dziś czuję Jego miłość. Właściwie ona jest ciągle podgrzewana sakramentami świętymi i modlitwą – zapewnia z cudownym uśmiechem s. Agnieszka z Otynia.


Specjalna prośba od biskupa


Zakończył się Rok Życia Konsekrowanego. W święto Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego, osoby konsekrowane z północnej części diecezji spotkały się na wspólnej liturgii pod przewodnictwem bp. Pawła Sochy w kościele ojców kapucynów w Gorzowie Wlkp. Natomiast z południowej części – w kaplicy ojców franciszkanów konwentualnych w Zielonej Górze. Tutaj z kolei Mszy św. przewodniczył bp Tadeusz Lityński. – Drodzy bracia i siostry, chcę to z mocą podkreślić: jesteście tymi, którzy dla Kościoła i dla świata otwierają niebo. Tak! Osoby życia konsekrowanego swoim radykalizmem, modlitwą, postem, jałmużną, pracą w biurze parafialnym, w hospicjum, w szpitalu, w sali wykładowej, w bursie, w domu pomocy społecznej, w kuchni, salce katechetycznej, zakrystii, kościele, kaplicy, z różańcem, z brewiarzem, są kluczem otwierającym niebo – powiedział biskup i kontynuował: – Bo przecież te intencje, które dźwigacie każdego dnia, to są intencje Kościoła otwierające niebo dla tych, którzy są w potrzebie.


Pasterz diecezji przypomniał także, że osoby konsekrowane powinny szczególnie naśladować Chrystusa. – Jesteście tymi, którzy budzą świat z pewnego uśpienia. I to rzeczywiście się dzieje każdego dnia od wczesnych godzin porannych, gdy są odmawiane modlitwy liturgii godzin, Koronka do Miłosierdzia Bożego, Różaniec. Gdy już jesteście na adoracji Najświętszego Sakramentu, uczestniczycie we Mszy św., kiedy inni może jeszcze śpią albo już zaczynają się trudzić pracą, to wy jesteście już na kolanach, i to wy dźwigacie także ciężar ich życia, polecając wszystkich Opatrzności Bożej – przypomniał biskup, a potem powiedział: – Tak bardzo brakuje nam w diecezji klasztoru klauzurowego. Stąd moja prośba, by w naszych kaplicach i świątyniach zakonnych była przestrzeń do kontemplacji. Kontemplacji Oblicza Jezusowego, kontemplacji krzyża Chrystusowego i kontemplacji Bożej Miłości.