Między bielizną 
a margaryną

– Czy nie jest to taka faryzejska skromność? 


Niekoniecznie. Ludzie mogą nie chcieć konkurować z tym całym medialnym blichtrem.


– Jeśli jest ktoś, kto robi coś dobrego i nie chce sam o tym mówić, to trzeba poprosić innych, by opowiedzieli o tym dziele. Niech przemówi świadek. Niemówienie o dobru jest chowaniem lampy pod korcem. 


Ale czasem sam Pan Jezus zabraniał mówić o swoich cudach. 


– Jezus znał serca ludzi. Kiedy widział jakąś próżność, to zabraniał. Ale przecież nie zawsze. Wysyłał uczniów, by głosili Ewangelię. Gdyby nie ci świadkowie, którzy nam opowiedzieli o Jezusie, toby ta nowina do nas nie dotarła. 


Szymon Hołownia odszedł z „Newsweeka”, widząc, że to pismo walczy z Kościołem nieuczciwymi metodami. Więc to nie jest tylko tak, że my, katolicy się boimy. Bywają media nastawione tak agresywnie, że trudno tam wiarygodnie mówić o Kościele. 


– Wróćmy znów do Ewangelii. Jezus mówił, że tam, gdzie was nie przyjmą, trzeba strząsnąć kurz i iść dalej. Ale tam, gdzie się da, trzeba być obecnym z przekazem i wykorzystywać każdą szansę. „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!”. Oczywiście ta obecność musi być czytelna. Jeśli widzę w telewizji księdza bez koloratki, to to już nie jest ewangelizacja. Musimy umieć to robić. Jeśli ktoś nie potrafi mówić w sposób krótki i atrakcyjny, to niech nie idzie do telewizji. 


Jeśli wszyscy będziemy mówili tylko krótkimi komunikatami, to Szekspir będzie bez szans…


– Prawdziwe spotkanie z Chrystusem dokonuje się w sakramentach, na modlitwie, w słuchaniu słowa Bożego. Ale wszystkie metody i środki techniczne mają służyć temu, aby człowiek doszedł do tego osobistego spotkania z Jezusem, by wiedział, gdzie Go szukać, by Go odnalazł... •