IPN przypomniał postać Piotra Niedurnego – działacza Polaków na Górnym Śląsku

Piotr Niedurny był jednym z działaczy na rzecz przyłączenia Górnego Śląska do Polski. 29 stycznia 1920 roku został aresztowany w Nowym Bytomiu (wówczas Frydenshuta) przez Grenzschutz, niemiecką straż graniczną. Do jego zatrzymania doszło tuż po wieczornym spotkaniu w miejscowym Polskim Towarzystwie Śpiewaczym, którego był prezesem. Został wywieziony samochodem w kierunki Szombierek. Około godziny 1:00 30 stycznia pracownicy pobliskiego folwarku usłyszeli strzały. Następnego dnia jego zwłoki znaleziono w Szombierkach. Władze niemieckie dopiero po dwóch dniach przyznały, że znaleziono ciało polskiego działacza. Do morderstwa doszło na kilkadziesiąt godzin przed wkroczeniem do tej części Górnego Śląska wojsk Ententy, które miały zapobiegać prześladowaniom działaczy polskich organizacji.

Pogrzeb Niedurnego odbył się 6 lutego 1920 roku. Uczestniczyło w nim około 30 tysięcy osób. Była to jedna z największych pokojowych manifestacji polskiej ludności w okresie poprzedzającym wybuch II Powstania Śląskiego. „Praca w hucie stanęła, a gdy kondukt pogrzebowy przechodził, ustawiły się maszyny kolejki na torach przy bramie i gwizdem przeciągłym oddały mu hołd. Wśród stosów wieńców, o biało-czerwonych szarfach, złożono prostego hutnika, który przysięgi dotrzymał, złożył swe życie w ofierze ukochanej Ojczyźnie i do ostatka pozostał jej niezłomnym, wiernym synem” – pisał biograf Niedurnego Mieczysław Tobiasz w książce wydanej w 1936 r.

Piotr Niedurny urodził się w Raduniu 17 lutego 1880 roku. Pracował w Hucie „Pokój” w Nowym Bytomiu. Kolportował pisma polskie, organizował kółka śpiewacze i był działaczem polskich związków zawodowych. W latach 1918-1919 stał na czele polskiej Rady Ludowej w Nowym Bytomiu, był także radnym Bytomia. W 1919 roku przyjęła go do swoich szeregów Polska Organizacja Wojskowa Górnego Śląska. Piotr Niedurny jest dziś patronem ulic w Bytomiu, Gliwicach, Katowicach, Opolu, Rudzie Śląskiej i Zabrzu.