Niektóre słabości polskiej formacji seminaryjnej

Przypisy:

1 Niniejszy tekst powstał jako owoc osobistej refleksji autorów nad zagadnieniem współczesnej formacji seminaryjnej. Autorzy sformułowali swoje spostrzeżenia na podstawie doświadczeń i obserwacji poczynionych w trakcie odbywania formacji przygotowującej ich do kapłaństwa a następnie pracy w charakterze wykładowców i moderatorów w Gdańskim Seminarium Duchownym. Jednak są przekonani, że uwagi te mogą odnosić się do całokształtu formacji seminaryjnej funkcjonującej w warunkach seminariów duchownych w Polsce. Ponadto, autorzy pragną zaznaczyć, że niniejszy tekst jest jedynie próbą wskazania niedostatków formacji seminaryjnej i nie rości sobie ambicji wyczerpującego omówienia wskazanych problemów, a tym bardziej podania gotowych rozwiązań. Choć wydźwięk tekstu może wydawać się negatywny – co jest nieuniknione, gdy podejmuje się kwestie problemowe – to jednak intencją, jaka towarzyszyła autorom, było realne zdiagnozowanie stanu formacji seminaryjnej oraz wskazanie kierunków, w których należy szukać możliwości jej udoskonalenia.

2 Zob. H. Nouwen, Zraniony Uzdrowiciel, tłum. z ang. J. Grzegorczyk, Poznań 1994.

3 Por. R. Rolheiser, Prophecy-Challenge and comfort, http://www.ronrolheiser. com, (06.08.2008).

4 Zob. Jan Paweł II, Adhortacja apostolska „Pastores dabo vobis”, Rzym 1992, n. 43-59.

5 Benedykt XVI, Encyklika „Spe salvi”, Watykan 2007, n. 2.

6 Zob. Obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych, Katowice 2007.

7 Por. J.-M. Lustiger, Kapłani których daje Bóg, tłum. z fr. Z. Pająk, Kraków 2002, s. 185-186.

8 Zob. Jan Paweł II, Adhortacja apostolska „Pastores dabo vobis”, dz. cyt. n. 66.

9 Por. J.-M. Lustiger, Kapłani których daje Bóg, dz. cyt., s. 191.

10 Por. J. Witkowski, Moja przygoda z nową ewangelizacją, Studia Gdańskie 20(2007), s. 20.

11 Na temat szkół nowej ewangelizacji Redemptoris Missio polecamy artykuł: ks. W. Szlachetka, Szkoły nowej ewangelizacji „Redemptoris Misio” w dziele formacji uczniów, w: Bądźmy uczniami Chrystusa. Program duszpasterski Kościoła w Polsce na lata 2006-2010, red. S. Stułkowski, Poznań 2007, s. 242-256.

12 Potwierdzeniem może być wypowiedź abp. J. Życińskiego, uczestnika niedawnego spotkania Kongregacji Wychowania Katolickiego na temat reformy ratio studiorum (21-23.01.2008): „(…) Powstał nawet dylemat, czy potrzebne jest radykalnie nowe ratio, czy też wystarczą poprawki do obecnego. Większość zabierających głos wypowiadała się za poprawkami, co jest reakcją dość typową. Zazwyczaj, gdy podejmujemy nowy problem, najpierw do głosu dochodzą ostrożniejsi. Ale z tego wcale nie wynika, że ta ostrożniejsza wizja będzie dominować pod koniec debat.
KAI: Rozumiem, że sprawa ewentualnej reformy ratio studiorum dla całego Kościoła powszechnego potrwa jeszcze przez pewien czas?
- Następna sesja plenarna Kongregacji Wychowania Katolickiego odbędzie się za dwa lub trzy lata, więc dopiero wtedy mogłyby zapaść jakiekolwiek decyzje. (…)”. Zob. http://www.ewangelizacja.pl/abp-zycinski-reforma-ratio-studiorum-odpowiedzia-na-wyzwania-epoki/, (16.08.2008).

13 Por. M. Starowieyski, Odbudować pomosty. Kryzys kultury chrześcijańskiej i seminarium, W drodze (2002)9, s. 89