Pasja dla Chrystusa, pasja dla ludzkości

• Wszystko o kobietach konsekrowanych
• Wszystko o mężczyznach konsekrowanych

1. Dokument ten jest podzielony na trzy części, uzupełnione wstępem i zakończeniem. We wstępie znajdujemy wytłumaczenie, dlaczego został zwołany Kongres, co ma na celu, kto w nim uczestniczy i wreszcie, co oznacza jego logo. Rozpoczyna się on przywołaniem prawdy o tym, że Chrystus jest nam współczesny i, tak jak życie konsekrowane, nie należy do przeszłości Kościoła, ale do jego teraźniejszości. Jednak rzeczywistość społeczno – kulturowa, w której na początku tego nowego tysiąclecia się znajdujemy, wymaga od nas przemian. Nie zmienia to jednak faktu, że obrana przez nas forma życia jest nadal wartościowa nie tylko dla nas, ale też dla tych, wśród których żyjemy. Na koniec pierwszego punktu dokument zawiera stwierdzenie, że żyjemy w dniach łaski i próby.

2. Kongres został zwołany jako odpowiedź na wyzwania naszego czasu, które docierają do osób konsekrowanych ze świata i z Kościoła. Jest to wołanie naszego Mistrza, który dziś współdzieli swój krzyż z milionami istnień ludzkich we wszystkich częściach świata. Jest on też odpowiedzią na pragnienie przedłużenia refleksji nad życiem konsekrowanym, która została zapoczątkowana przez Synod biskupów (1994 r.) po to, by odkryć „rzeczy nowe”, zrodzone między nami przez Ducha Świętego na początku tego trzeciego tysiąclecia.

3. „Głównym celem tego kongresu jest wspólne rozeznanie, z globalną świadomością, tego, co rodzi wśród nas Duch Boży, gdzie nas prowadzi i w konsekwencji tego, jak mamy odpowiedzieć na wyzwania naszego czasu i budować Królestwo Boże «dla wspólnego dobra» (1 Kor 12,7). Ten główny cel dzieli się na cele podrzędne:

– odkryć i rozeznać wartość nowych rzeczy, które rodzą się między nami;
– przyjąć i promować to, co nowe jako Boży dar i zadanie;
– wzmocnić duchowość i misję dzielone z ludem Bożym, komunię i solidarność pomiędzy konsekrowanymi kobietami i mężczyznami;
– zaangażować się we współdzielenie pasji dla Chrystusa i ludzkości w nowych kontekstach;
– stać się głosem życia konsekrowanego dla życia konsekrowanego.

4. Dokument został wypracowany w oparciu o odpowiedzi na rozesłane wcześniej pytania. Ma on za zadanie ukazanie propozycji, które następnie zostaną poddane analizie podczas samego Kongresu. Jego ducha możnaby wyrazić czterema czasownikami: przyjąć, pozwolić się przemienić, rozpocząć nową praktykę, celebrować. Inspirację natomiast znajduje w dwóch ewangelicznych obrazach (ikonach): samarytanki i samarytanina.

5. Logo tego Kongresu jest jakby bramą całego dokumentu. Rysunek jest wykonany w sposób punktowy. Tymi punktami jesteśmy my, osoby konsekrowane, które żyją rozproszone po całym świecie. Stanowimy około miliona tych punkcików. Na rysunku zauważalny jest także ruch fal, które przypływają i odpływają. Przypływają do centrum, do tego, co istotne, do miłości, która wszystko ogarnia. Ale zarazem odpływają w kierunku tego, co na zewnątrz, w kierunku świata, który reprezentuje ciało Chrystusa, Lud Boży. Ten podwójny ruch wypływa z krzyża, jako znaku życia i nadziei. Cały rysunek przywołuje serce osoby konsekrowanej, w którym pasja dla Chrystusa i pasja dla ludzkości są złączone w jeden dynamizm. Kolory czerwony i niebieski przywołują siłę łaski Chrystusa, ogarniającej wszystko z czułością i rozmachem. W tej sile pragnie uczestniczyć życie konsekrowane. W tym znaczącym znaku nie mogło zabraknąć wołania gorliwości, intensywności, wezwania do misji i nawrócenia. Chwalebny Krzyż Chrystusa pociąga nas do siebie, przemienia i posyła.