Pasja dla Chrystusa, pasja dla ludzkości

18. Kolejny paragraf tej części jest zatytułowany: Spotkania, które przemieniają: przyszliśmy pić z tej samej studni. Tutaj odnajdujemy stwierdzenia, że spotkania są tworzeniem, wcieleniem i odkupieniem. Ale konieczne jest, aby dokonywały się one w namiocie spotkania. (por. Wj 33,7). Podczas zachodzących zmian nastąpiło przejście od izolacji do dialogu, współdzielenia się, komunikacji, obecności i interakcji. W ten sposób powstały nowe modele relacji. Wśród najbardziej znaczących spotkań w tym względzie należy wymienić te pomiędzy zakonnikami i siostrami zakonnymi, oraz między konsekrowanymi i świeckimi. Coraz więcej też jest spotkań różnych kultur, pokoleń. Uczymy się żyć zjednoczeni w różnorodności. W ten sposób przełamuje się wiele barier i podziałów, aby budować mosty i wzrastać w jedności. Te spotkania przeżywane jako wydarzenia, wyznaczają nowe sposoby istnienia życia konsekrowanego.

19. W następnym punkcie został podjęty temat: Woda, która tryska i płynie. Opisana wcześniej rzeczywistość wymaga wyrażenia jej nowymi sposobami i nowym językiem, zrozumiałym dla współczesnego człowieka. Dotyczy to zarówno głoszenia Ewangelii, jak również symboliki i znaków stosowanych w liturgii. W tej części dokument niejako podejmuje tematy przedstawione w części pierwszej, ale podając„antidotum” na bolączki omówione na początku. Odnajdujemy więc tutaj takie tematy jak: nowe relacje w Kościele; świadkowie transcendencji; inkulturacja; życie wspólnotowe uczuciowe i płciowość; duchowość; współdzielenie z członkami Ludu Bożego i Pasterzami; zdolność symbolicznego działania, która wypływa z autentyzmu naszego życia; ubóstwo i ludzkie cierpienie; pole ekumeniczne i międzyreligijne.

20. Dokument przedstawia wreszcie proces, który należy rozpocząć. Tutaj odnajdujemy, między innymi temat zarządzania, mającego na celu doprowadzenie do przemian strukturalnych. Struktury bowiem, powinny być lekkie, a prowadzenie powinno odbywać się w atmosferze dialogu, współodpowiedzialności i wierności Ewangelii. Konieczna też jest formacja do nowej formy życia konsekrowanego, jeśli pragniemy stworzyć nowe życie konsekrowane ożywiane autentycznym duchem samarytańskim, czyli spragnione Boga i równocześnie poruszone współczuciem. Konieczne jest rozeznanie i zaangażowanie się w przepracowanie naszych dróg formacyjno-duchowych, aby uczynić je bardziej podtrzymującymi rozwój i umacniającymi go. Należy tutaj iść za wskazaniami adhortacji „Vita Consecrata”: Formacja jest doniosłym procesem, dzięki któremu człowiek nawraca się w głębi swego istnienia ku Słowu Bożemu, a jednocześnie uczy się sztuki szukania Bożych znaków w rzeczywistości tego świata (VC 68).

21. Wreszcie w zakończeniu możemy przeczytać: Czujemy, że nasze formy życia konsekrowanego przeżywają chwile przemian, ale nasze serce pała, nieustannie pragnie, a zatem nieustannie szukamy wody żywej. Odnajdziemy ją, gdy staniemy się zdolni do słuchania Tego, który mówi do nas w drodze. Wtedy doświadczymy gorącej miłości do Jezusa i wielkiego współczucia wobec naszych braci i sióstr. Będziemy więc zdolni do spotkania i rozpoznania Zbawiciela świata (por. J 4,42). Nie pragniemy zatem pozostać w „chwalebnej przeszłości”, lecz chcemy „patrzeć w przyszłość ku której kieruje nas Duch, aby znów dokonać z nami wielkich dzieł” (VC 110). Razem z Maryją pragniemy przeżyć nowe Zesłanie Ducha Świętego. Z Nią niech wszyscy konsekrowani proszą Ducha o odwagę wyjścia naprzeciw wyzwaniom naszego czasu i o łaskę ukazywania każdemu człowiekowi łagodności i ludzkiej postawy naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Niech lektura całego dokumentu zachęci nas do zaangażowania się w odczytywanie tego, do czego zaprasza nas Duch Święty i do aktywnego towarzyszenia wszystkim, którzy będą uczestniczyli w Kongresie, aby przyczynili się do pogłębionej odnowy tej formy życia, jaką jest konsekracja.

Modlitwa Kongresowa

Bądź uwielbiony Ojcze, Panie nieba i ziemi, za to, że wezwałeś nas do życia konsekrowanego ze wszystkich zakątków świata. Pragniemy uwielbiać Cię razem z Twoim umiłowanym Synem, a naszym Panem, Jezusem Chrystusem. Niech On uczy nas jak nasze życie i działanie ma stawać się Jego żywą obecnością, aby miłość stała się proroctwem w czułości, która rodzi nowe życie.

Dziękujemy ci o Panie, za to, że Duch Święty każdego dnia rozsiewa w nas i pobudza do rozwoju pragnienie działania dla Chrystusa i ludzkości.

Panie nasz Boże, udziel nam łaski dynamicznego przyczyniania się do rozwoju sprawiedliwości razem ze wszystkimi kobietami i mężczyznami na tej ziemi.

Jak Maryję przemień nas w świadków nowego świata i przez Jej wstawiennictwo daj nam wszystkim, odwagę i mądrość. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

• Wszystko o kobietach konsekrowanych

• Wszystko o mężczyznach konsekrowanych

Porozmawiaj o tym na FORUM