Kto to jest wolontariusz?

j) Wolontariusz chrześcijański jest otwarty i wrażliwy na wszelkie potrzeby bliźnich, ze szczególnym szacunkiem i miłością odnosi się zwłaszcza do ludzi poniżonych z powodu nędzy.

k) Wolontariusz odnosi się w szacunkiem i miłością do ludzi o odmiennych poglądach, zwłaszcza tych, którzy „bez własnej winy, nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem szukają Boga" (KK 16).

l) Wolontariusz chrześcijański nie oczekuje za swoją pracę innej zapłaty, jak tylko wiecznej nagrody w niebie, w myśl słów Chrystusa: „Kto wam poda kubek wody do picia, nie utraci swojej nagrody" (Mk 9, 41).

Niektóre możliwości dla działania wolontariatu

Dynamiczny rozwój gospodarczo-społeczny w Polsce, jakiego jesteśmy świadkami po 1990 r., nie zawsze uwzględnia wszystkie potrzeby człowieka. Sytuacja ta wymaga bacznej obserwacji samego procesu przemian, tak, by nie było zaniedbań, które dotykałyby człowieka w jego osobowej godności. Obserwacja ta musi ze swej natury prowadzić do podejmowania konkretnych działań na rzecz prawdziwie humanistycznego przebiegu dokonujących się przemian. Nie może tu być jednak mowy o takim działaniu, które zwalniałoby struktury państwowe z ich prawnie określonych obowiązków wobec obywateli. Chodzi raczej o takie działania, których celem będzie dopełnianie realizowanych obowiązków państwa, tak, by następował dojrzały rozwój osobowy obywateli. Do tych zadań wolontariatu można zaliczyć:

a) Wspieranie procesów reedukacji więźniów, zwłaszcza młodocianych, poprzez współpracę z wychowawcami więzień i ich kapelanami (p. „Bractwo Więzienne").

b) Świadczenie pomocy dla domów opieki społecznej, jak też ośrodków zajmujących się ludźmi w stanach terminalnych.

c) Troska o domy samotnej matki i domy dla kobiet doświadczonych przemocą w rodzinie.

d) Troska o samotnych i cierpiących, pozostających w domach.

e) Praca na rzecz niepełnosprawnych, znajdujących się bądź w specjalnych zakładach wychowawczych, bądź w rodzinach.

f) Pomoc świadczona na rzecz funkcjonowania kuchni dla ubogich lub też banków żywnościowych albo społeczno-charytatywnie funkcjonujących gabinetów lekarskich dla biednych.

g) Organizowanie pomocy dla ludzi doświadczonych chorobą alkoholową czy narkomanią poprzez organizowanie odpowiednich klubów pomocowych dla osób zniewolonych jak i ich rodzin.

h) Organizowanie we współpracy z Caritas lub też z innymi do tego upoważnionymi instytucjami społecznymi zbierania datków pieniężnych lub pomocy w naturze na rzecz potrzebujących, np. poprzez zbieranie ofiar pieniężnych, sprzedaż świec wigilijnych lub zniczy, jak też organizowanie kwest, koncertów i balów charytatywnych.

i) Organizowanie darmowych kursów dokształceniowych dla bezrobotnych i biednych.

j) Tworzenie przedszkoli parafialnych lub osiedlowych dla dzieci z bardzo biednych rodzin lub z rodzin patologicznych.

k) Tworzenie parafialnych i osiedlowych centrów (oratoriów) dla biednych dzieci i młodzieży, z ciepłymi posiłkami.

l) Organizowanie poradnictwa religijnego, prawnego i psychologicznego dla ludzi biednych oraz ośrodków kształcenia ustawicznego.

m) Szczególnie ważne dla młodocianego wolontariatu jest świadczenie pomocy na rzecz swych rówieśników, nie mogących uczestniczyć we wspólnotowym (szkolnym) procesie edukacyjnym, poprzez ich odwiedzanie i pomoc w nauce. Kontakt ten jest bardzo ważny dla poszkodowanych dzieci i młodzieży, ponieważ wspomaga proces socjalizacji.

n) Organizacja dobrze funkcjonujących bibliotek środowiskowo-lokalnych i wspieranie czytelnictwa.

o) Organizowanie działalności kulturalnooświatowej w małych wioskach i ośrodkach robotniczych.