Konkordat, czyli upragniony spokój

Kościół a państwo polskie w okresie II RP, PRL i III RP

1925 r. - podpisanie Konkordatu ze Stolicą Apostolską
1945 r. - Rząd Jedności Narodowej zrywa Konkordat
od 1950 r. - przejmowanie majątków kościelnych
1952 r. - konstytucyjny zapis o rozdziale Kościoła od państwa
1956 r. - funkcjonariusze państwowi próbują obsadzać stanowiska kościelne, co doprowadziło do kryzysu w stosunkach z Kościołem
1961 r. - zlikwidowanie religii w szkołach
1962 r. - ograniczenie zgromadzeń religijnych tylko do terenów kościelnych
1974 r. - ograniczenie możliwości budownictwa sakralnego
1989 r. - przyjęcie ustaw: o stosunku państwa polskiego do Kościoła, o gwarancjach wolności sumienia i wyznania i o ubezpieczeniu społecznym duchownych; nawiązanie stosunków dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską i otworzenie ambasady w Rzymie oraz nuncjatury w Warszawie
1990 r. - religia wraca do szkół; regulacje dot. przywrócenia osobom prawnym Kościoła katolickiego nieruchomości, rozszerzenia celów Funduszu Kościelnego, umożliwienie świętowania w dni nie będące wolnymi od pracy osobom należącym do różnych Kościołów i wyznań religijnych
1991 r. - Jan Paweł II powołuje ordynariat polowy
1992 r. - nowa organizacja struktur administracyjnych Kościoła; zapewnienie dzieciom i młodzieży prawa wykonywania praktyk religijnych
1993 r. - 28 lipca podpisanie Konkordatu; upadek rządu Hanny Suchockiej, rozwiązanie parlamentu; w nowych wyborach wygrywa koalicja SLD-UP-PSL, która przez następne lata blokuje ratyfikację dokumentu
1997 r. - nowa konstytucja, która zakłada unormowanie stosunków państwa z Kościołem za pomocą Konkordatu; do władzy wracają partie solidarnościowe
8 stycznia 1998 r. - ratyfikacja Konkordatu (wszedł w życie 25 kwietnia)