Wystarczy tylko dziesiątka

Medytacja

– Niech Żywy Różaniec stanie się rzeczywiście żywy, niech to nie będzie „klepanie” – mówi dr Łaszewski. Siostra Wioletta zwraca uwagę, że do problemów z bezmyślnym odmawianiem tej modlitwy przyznają się nawet księża. W swoich świadectwach mówią, że dopóki nie zgłębili Różańca, nie potrafili zrozumieć jego fenomenu. – Święty Jan Paweł II podkreślał, że to modlitwa kontemplacyjna. Duszpasterze i opiekunowie powinni przekonywać wszystkich członków ŻR do tego, żeby nie tylko ją odmawiali, ale medytowali – mówi loretanka.

Zgadza się z nią o. Przepierski, który podkreśla, że trzeba nadać kształt formacji przygotowującej do odpowiedniego wejścia w modlitwę. Zwraca uwagę, że pomocne byłyby katechezy maryjne oraz konferencje oparte na słowie Bożym. – Jako duszpasterze musimy być z tymi ludźmi i uczyć ich opierania Różańca na medytacji Słowa, a nie tylko na prywatnych odczuciach – mówi dominikanin.

„Odklepywanie” najpiękniejszej modlitwy maryjnej oczywiście zasługuje na krytykę, ale jest jeszcze druga strona medalu. – Ideałem byłoby kontemplacyjne i mistyczne odmawianie Różańca, ale nie wymagajmy za dużo. Każdy gest z miłością skierowany ku Panu się liczy – przekonuje ks. Jan Sikorski, ojciec duchowny duchowieństwa archidiecezji warszawskiej. Kapłan zwraca uwagę, że jako ludzie jesteśmy ułomni, a najprostsi z nas, którzy tylko bezmyślnie odmawiają zdrowaśki, często pod względem wiary biją na głowę wszystkich, którzy chlubią się swoim intelektem. – Czasem także z „klepania” wyrasta głęboka, mistyczna pobożność – dodaje duchowny.

Zgadza się z nim pani Aneta Szafoni, która zwraca uwagę na to, że nawet jeśli nasza modlitwa jest „klepaniną”, to i tak spływają przez nią łaski. – W wielu sytuacjach to może człowieka uratować. Jeśli znajdziemy się nad piekłem, to Matka Boża na pewno nas stamtąd wyciągnie, obiecała nam to – podsumowuje.