Wynagrodzenie robotnika a jego rodzina

„Osservatore Romano” ogłosił niedawno wywiad ze znanym członkiem Akademji Francuskiej, Jerzym Gonau, na temat społecznego znaczenia ostatniej encykliki papieskiej o małżeństwie chrześcijańskiem.

Ostatnia część encykliki – mówił uczony – w której Ojciec św. wzywa do zastosowania środków, ułatwiających zakładanie i rozwój rodziny chrześcijańskiej, jest wyraźnem potwierdzeniem słynnej encykliki „Rerum Novarum”. Rady, jakiemi Pius XI zamyka swoją encyklikę o małżeństwie, są powtórzeniem nauki jego wielkiego Poprzednika o warunkach życia robotnika. Rzecz polega na tem, że nowa encyklika w pewnych punktach usuwa wszystkie te wątpliwości, które zachowały się jeszcze po wydaniu encykliki Leona XIII.

Przedewszystkiem chodzi tu o problem wynagrodzenia dla rodziny, nad którym długo i gorąco dyskutowano. Leon XIII wyraźnie oświadczył, że robotnik ma prawo do takiego wynagrodzenia, które jest konieczne dla utrzymania jego rodziny. Wśród komentatorów encykliki powstały zaraz różnice poglądów co do znaczenia nauki papieskiej w tym punkcie. Pewna liczba moralistów chrześcijańskich wzbraniała się uznać, że wynagrodzenie dla rodziny należy do obowiązków sprawiedliwości chrześcijańskiej. Była ona zdania, że chodzi tu tylko o radę, a nie o obowiązek we właściwem znaczeniu tego wyrazu. Pius XI oświadczył obecnie: „Nasamprzód całym wysiłkiem dążyć do tego należy, co już poprzednik Nasz Leon XIII zalecił, by stosunki gospodarcze i społeczne w państwie tak ułożono, aby wszyscy ojcowie rodzin, zależnie od stanu i miejsca zamieszkania, tyle zarobić mogli, aby zapewnić sobie, żonie i dzieciom konieczne utrzymanie… Niesprawiedliwą również byłoby rzeczą wyznaczać tak małe płace, że w danych warunkach na wyżywienie rodziny nie wystarczają.”

Słowa te są zupełnie jasne i wyraźne. Wynika z nich, że przy ustalaniu wynagrodzenia robotnika, musi być brana pod uwagę jego rodzina.