Że co? Że jak? No właśnie

Państwo wybaczą tę felietonowo-tytułową przeróbkę słów piosenki z programu „5-10-15” (ktoś go jeszcze pamięta?), ale przy świętowaniu pośpiewać chyba trochę można. A świętuję sobie właśnie 15-lecie pracy na Wiara.pl.

To już? Myślałem, że dopiero za rok. Albo za dwa. Tymczasem - stało się. List gratulacyjny wylądował w tradycyjnej skrzynce pocztowe (filatelista lubi to), więc pora chyba na jakiś mały bilansik. Podsumowanie. Refleksję.

Pierwsza myśl: gdzie się podziała tamta strona, na której „zaczynałem”. Na której 2 zdjęcia (zdjątka) wielkości znaczka pocztowego, były ostatnim krzykiem mody, techniki i informatyki. Duże „sliderowe” zdjęcia? Pliki audio? Video? Streaming? Nikomu się to jeszcze nawet nie śniło.

Więcej się ten internet jednak czytało. Regularnie drukowało z niego interesujące człowieka artykuły. Mam gdzieś jeszcze teczkę, a może i dwie tamtych wydruków. Czcionka jak najmniejsza, żeby jak najwięcej tekstu zmieściło się na kartce A4.

Dziś jest zupełnie inaczej. Rzucamy okiem na nagłówki. Przewijamy, przewijamy, przewijamy. Nic. Ale za chwilę kolejna runda. Jak nie na tym serwisie społecznościowym, to na innym. I tak od rana do wieczora. A czas ucieka.

A przecież „Jego jest czas” – jak głosi nasze tegoroczne, adwentowe hasło.

„Żeby być piękną zatrzymaj się minutę przed lustrem, pięć minut przed własną duszą, piętnaście przed Bogiem” - możemy przeczytać w opublikowanym dziś u nas artykule „Indywidualne czytanie Pisma Świętego”.

Niestety, „współczesny chrześcijanin pięć minut zatrzymuje się przed Bogiem, pośpiesznie i niedbale odmawiając poranny pacierz, dziesięć minut przed sobą, planując, co ma do zrobienia w danym dniu, a piętnaście minut spędza przed lustrem albo – co gorsza – przed szkłem telewizora, komputera, tabletu czy smartfona. Nie dziwi więc, że na nic nie ma czasu” - zauważa ks. Marek Chmielewski.

A czas ucieka. Leci.

To już 15 lat?