Kontemplować oblicze Jezusa - inspiracja Lednicy 2005

Słowa Jana Pawła II z 17 listopada 2004 skierowane do Organizatorów Spotkań na Polach Lednickich

Ojciec św. Jan Paweł II przekazał nam dwa wspaniałe Listy Apostolskie, które mówią o kontemplacji oblicza Chrystusa: pierwszy na zakończenie Wielkiego Jubileuszu 2000, Novo Milennio Ineunte (Na Początku Nowego Tysiąclecia) z dnia 6 stycznia 2001, i drugi Mane Nobiscum Domine (Zostań z nami, Panie) z 7 października 2004 na rozpoczęcie Roku Eucharystii. Można je uznać za najlepszą Katechezę kontemplacji oblicza Chrystusa. Powinno one stanowić komentarz i interpretację słów Jana Pawła II skierowanych do Organizatorów Spotkań na Polach Lednickich w najbliższych latach. Powinny być też przedmiotem naszej medytacji, wyznaczając główne perspektywy odkrycia prawdziwego oblicza Chrystusa. 17 listopada 2004 papież przyjął na Audiencji Generalnej delegację ledniczan, której przewodził ojciec Jan Góra. Powiedział wówczas: "Życzę, aby Wasze spotkania pomogły szczególnie młodym odkrywać prawdziwe oblicze Chrystusa obecnego w Ewangelii, w sakramentach i liturgii oraz w sercu drugiego człowieka. Niech wszyscy, na drogach wiary nowego Tysiąclecia odnajdą obecnego wśród nas i zarazem ukrytego w tajemnicy Eucharystii, Chrystusa”.

Jestem przekonany, że teksty Jana Pawła II mogą najlepiej skomentować wypowiedziane wówczas słowa, wytyczające program przyszłych spotkań lednickich i ich sens. Należy też uwzględnić teksty biblijne, do których odwołuje się Ojciec Święty. Zauważmy, że jest to program nie jednego, ale kilku, albo nawet i kilkunastu spotkań w trzecim tysiącleciu chrześcijaństwa.

Kontemplacja oblicza Chrystusa była głównym zadaniem Kościoła w czasie Wielkiego Jubileuszu. Pisze o tym Jan Paweł II w Nuovo Millennio Ineunte: „Kościół przeżywał w tym roku (2000) wielką radość, oddając się kontemplacji oblicza swego Oblubieńca i Pana (Novo Millennio Ineunte 1). W innym fragmencie tego samego dokumentu Papież powiada: „Gdybyśmy jednak mieli wyrazić najzwięźlej samą istotę wielkiego dziedzictwa Jubileuszu, nie wahałbym się stwierdzić, że jest nią kontemplacja oblicza Chrystusa: Chrystusa, którego postrzegamy jako postać historyczną i jako tajemnicę, i którego wieloraką obecność przeżywamy w Kościele i w świecie, wyznając, że On jest sensem historii i światłem na naszej drodze” (Novo Millennio Ineunte 15).

Na czym polega kontemplacja oblicza Chrystusa? Dlaczego jest ona tak ważna w życiu chrześcijańskim? Dlaczego jest ona tak ważna dla spotkań młodych na Polach lednickich? Najkrótsza odpowiedz brzmi: ponieważ w obliczu Chrystusa odkrywamy oblicze samego Boga, Kościoła, nasze własne, drugiego człowieka, a zwłaszcza pokrzywdzonego, w którym oblicze Jezusa zostało zniekształcone i skażone (por. Novo Millennio Ineunte 9; Vita Consecrata 75). Święty Jan w swej Ewangelii ukazuje nam jak w Jerozolimie „niektórzy Grecy..(..) przystąpili do Apostoła Filipa, (..) i prosili go mówiąc: „Panie, chcemy ujrzeć Jezusa” (J 12, 21). „Podobnie jak tamci pielgrzymi sprzed dwóch tysięcy lat, także ludzie naszych czasów – pisze Jan Paweł II - choć może nie zawsze świadomie, proszą dzisiejszych chrześcijan, aby nie tylko „mówili” o Chrystusie, ale w pewnym sensie pozwolili im Go „zobaczyć”.