Wszystko o Duchu Świętym

Charyzmaty Ducha Świętego

Pojęcie. Są to szczególne dary Ducha Świętego dane nie tyle dla osobistego użytku, ile dla pożytku bliźnich czy też jako znaki posłannictwa, konieczne dla wypełnienia zleconej od Boga misji. Wspomina o nich pierwszy św. Paweł Apostoł i daje im grecką nazwę „charismata”. W liście do Koryntian wymienia ich dziewięć: dar mądrości słowa, dar umiejętności poznawania, dar wiary, dar uzdrawiania, dar czynienia cudów, dar proroctwa, dar rozeznania duchów, dar języków i dar tłumaczenia języków. Niektóre z nich wymienia się wśród Darów Ducha Świętego. Inne mają wyraźny charakter nadprzyrodzonej interwencji Bożej w pewnych wypadkach. Ascetyka katolicka zwykła do charyzmatów zaliczać również takie zjawiska psycho-fizjologiczne, jak: wznoszenie się ekstatyczne do góry (levatio), promieniowanie świetlne, promieniowanie wonne, długie wstrzymywanie się od pokarmów i stygmatyzacja. Współczesna nauka potrafi już częściowo wyjaśnić niektóre zjawiska przyczynami naturalnymi. Niemniej w większości wypadków mają one podłoże nadprzyrodzone - wynik specjalnych napięć duchowych, kontemplacji i mistyki. Przypisujemy je Duchowi Świętemu, bowiem, jak pisze św. Paweł Apostoł: „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch. (...) Wszystkim zaś objawia się Duch dla (wspólnego) dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozeznanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu, jak chce” (1 Kor 12,4-11).

Współczesny ruch charyzmatyczny. Sobór Watykański II mówi wiele o charyzmatach, chociaż nie definiuje ich ani też nie szereguje. Definicja dzisiaj najczęściej spotykana: „Szczególny, niezasłużony dar Ducha Świętego, udzielany dla budowy Kościoła Chrystusowego”. Hans Küng, kontrowersyjny teolog naszych czasów, podaje trafne określenie roli i funkcji charyzmatu: „Charyzmat jest wezwaniem Bożym, skierowanym do jednostki ludzkiej, uzdalniającym ją do określonej służby w gminie kościelnej”.

Charyzmaty mogą być stałe (statyczne) lub płynne (dynamiczne). Charyzmaty akcentują się znakiem zbawczej obecności Ducha Świętego w Kościele i w świecie.

R. Otto charakteryzuje charyzmat jako ruch: „Jest to duchowy talent wzmożonego oddziaływania religijnego na innych”. Ks. Lucjan Balter SAC: „Duch Święty, który mieszka w sercach wiernych i nieustannie ożywia Kościół, jednoczy i uświęca go - sam zawsze ukryty i niewidzialny jako stwórczy Duch - w znamiennych charyzmatach pokazuje jakoby swoje własne, dostrzegalne oblicze”.

Podaliśmy więcej określeń, by tym pełniej wyjaśnić naturę i funkcję w Kościele charyzmatów Ducha Świętego.