Wszystko o Duchu Świętym

Powiedzieli o Duchu Świętym

Św. Jan Chryzostom: „Zstąpili z góry nie jak Mojżesz, trzymający same tylko tablice kamienne w ręku, lecz niosąc w duszy swej Ducha Świętego; skarb, źródło prawd i charyzmatów rozlewając”.

Papież Leon XIII: „Pan Jezus wskazał, że Ten, posłany przez Niego, pochodził zarówno od Niego, jak od Ojca (i wskazał że) jako Orędownik, Pocieszyciel, Nauczyciel miał doprowadzić do końca dzieło, które Syn spełnił podczas swego ziemskiego życia. Wielorakiej bowiem mocy tego Ducha, który przy stworzeniu świata ozdobił niebiosa (Job 23,12) i napełnił okrąg ziemi (Mdr 1,7), opatrznościowym zrządzeniem pozostawione było wykończyć także dzieło odkupienia na tej ziemi”.

Piotr Skarga: „Różnymi językami mówimy, a o niebieskich się rzeczach wszyscy po świecie jednakowo rozumiemy. A drudzy w jednym języku, na jedną wiarę i w jednym domu zgodzić się nie mogą. Babilonia z jednego języka wiele różnych języków czyni, którymi się budowniczy jej rozpraszają. (...) A Duch Święty w Jeruzalem ze wszystkiego świata języków jedną zgodę, jedną wiarę, jedno zrozumienie, jedno zbudowanie czyni. (...) O, Jezu Chryste, do Ciebie wzdycham, do Ciebie oczy obracam, poślij mi Ducha Twego. (...) Poślij mi stamtąd upominek Pański”.

Piotr Semenenko: „Ojciec i Syn kochają Ducha Świętego i oddaniem swym zobopólnym w Nim się łączą. Duch Święty kocha Ojca i Syna Ich własną miłością, i oddając Im się znowu, łączy Ich. Co za uczta, co za gody, co za społeczność, jaka tajemnica!”.

Ottokar Prohaszka: „Duch Święty wobec zeświecczałych serc czuje się tak, jak my wobec kościołów, które gwałt i przemoc wyzuły z pierwotnego przeznaczenia, zamieniając na kina i koszary. Konsekrujemy na nowo sprofanowane serca na świątynie Ducha Świętego. (...) Jak wiatr na swych skrzydłach roznosi mnóstwo ziarna i nasienia, zarodki i iskry nowego życia; jak wiatr jest siewcą lasów i łąk, i kwiecia - tak Duch Święty nikomu łaski swej nie odmawia...”

Fryderyk Wilhelm Foerster: „Bez tego Ducha Bożego i Jego tajemniczego działania cała tak zwana ewolucja byłaby niczym, jak tylko ślepą i bezwzględną przemianą. Dopiero Duch Święty pociąga wszystko, co dzieje się, ku Bogu, a nad pospolitością sprawia nieuchronny sąd. On to współdziałał przy budowie piramid i świątyń greckich, On oświecał proroków, prowadził stworzenie ku Chrystusowi, zapalał ogień święty w Apostołach, męczennikach i wyznawcach. On i dzisiaj, działając tajemniczo w osadzie czasów, ocala niespodziewanie dusze ku Światłu wiekuistemu”.

Maurycy Meschler: „Zielone Świątki w naturze - to święto lata. Duch życia spłynął z nieba. Płynie w strumieniach światła i ciepła, kołysze się na złocistych łanach polnych, na drżących gałązkach drzew owocowych. Dojrzewa błogosławieństwo roku, wszystko upojone jest nadmiarem życia. (...) Ale i dla Kościoła Zielone Świątki są świętem lata. (...) Jeżeli zaś w Kościele gnuśność i ospałość była, (...) Duch Święty zsyłał wielkich mężów by otrząsnęli i zbudzili śpiących. (...) Zsyłał nawet burze, by oczyściły atmosferę”.

Tilman Pesch: „Duch Święty miał się objawić jako pieczęć wszystkich łask Bożych, jako dokonanie i uwieńczenie wszystkich udzielań się Bożych. Duch Święty zstąpił widocznie, publicznie i uroczyście przed oczyma wielkiej liczby ludzi. Zstąpił pod wspaniałymi pełnymi treści symbolami. Zstąpił pod znakami, które ujawniły Jego Boską naturę. Jego Osobę i Jego przymioty, i cel Jego posłannictwa. Zstąpił jako ten, który ma umacniać i wykończać Królestwo Boże. Zstąpienie Ducha Świętego jest definitywnym ogłoszeniem nowej ekonomii zbawienia”.

Adam Mickiewicz: „Duchu, światło boże! Gołąbko Syjonu! Dziś chrześcijański świat, ziemne podnóże Twojego tronu, Widomą oświeć postacią”.