Papież dał lajka ich chiasso

Autobus, który cudownie poczekał

Pod koniec pielgrzymki przyszedł dzień wyprawy do Pompejów. Miasto liczy dziś 25 tys. mieszkańców. Znane jest przede wszystkim z wybuchu Wezuwiusza, który 25 sierpnia 79 r. zniszczył je, zasypał wulkanicznym pyłem i zachował dla potomnych obrazy codziennego życie tych, których z nagła zabił. Ale obok wulkanu w mieście istnieje sanktuarium, gdzie czczona jest Matka Boża Różańcowa, a cześć i sława tego miejsca zatacza coraz szersze kręgi.

– Z Rzymu do Pompejów mieliśmy pojechać zwykłym autobusem kursowym. Odjazd z dworca o 8.00. I tu kłopot. Opóźniła się szybka kolej, potem spóźnienie metra – wspomina Joanna. – W efekcie w pobliżu dworca stawiliśmy się kwadrans po 8.00. Biegliśmy z płonną nadzieją, że autobus będzie jeszcze czekał. I tu totalne zaskoczenie: autobus stoi. Wsiedliśmy w pośpiechu. Ks. Mariusz kupił bilety, rozmawiał z kierowcą. Powiedział nam, że w autobusie zacięły się drzwi i nie możemy ruszyć. Ale o 8.25 drzwi zamknęły się. Ruszyliśmy do Pompejów. To jakiś cud – opowiada Adrian. W Pompejach radomscy pielgrzymi modlili się w sanktuarium. Uczestniczyli w Mszy św. i dziękowali za nowennę, która tak wiele wnosi w ich życie.

Nowenna Pompejańska

– Odmówiłem ją już 5 razy. Jest to wymagająca modlitwa. Codziennie trzy części Różańca. Przychodzą trudne chwile i pokusy, zniechęcenie. Ale modlitwa jest niezwykła. Pamiętam, że podczas jednej z nich, gdy polecałem konkretną intencję, spełnienie prośby przyszło w połowie, a więc wtedy, gdy kończy się prosić. Potem mogłem tylko dziękować. Ale trzeba pamiętać, że Nowenna Pompejańska to nie jest jakaś maszynka do spełniania życzeń. To modlitwa, podczas której dziękujesz, że zrozumiałeś wolę Pana Boga – mówi Adrian.

Nazwa nieco myli, bo nowenna trwa 9 dni, a tutaj jest ich 54. Dlaczego? Modlitwa łączy się z objawieniami Matki Bożej w Gietrzwałdzie z 1877 r., gdzie Maryja prosiła polskie dziewczęta o ustawiczną i gorliwą modlitwę różańcową, oraz z historią śmiertelnie chorej Włoszki, a także z budową kościoła w Pompejach. Siedem lat po objawieniach w Gietrzwałdzie we Włoszech, w Neapolu (a Pompeje leżą bardzo blisko tego miasta) Fortunatina Agrelli, cierpiąca na uciążliwą i nieuleczalną chorobę, gorliwie modliła się o zdrowie. W tym czasie Bartłomiej Longo, świecki tercjarz dominikański, sprowadził do Pompejów obraz Matki Bożej Różańcowej i rozpoczął zbiórkę pieniędzy na wybudowanie kościoła poświęconego Matce Bożej. Fortunatina dała ofiarę na budowę świątyni, ale poprawa zdrowia nie następowała. I oto pewnego dnia chora ujrzała Matkę Bożą, która zachęciła ją do odmówienia trzech błagalnych nowenn. U ich końca przyszło uzdrowienie i stąd naturalną konsekwencją były trzy nowenny dziękczynne.

W swojej formie Nowenna Pompejańska jest prosta: każdego dnia odmawia się cały Różaniec, choć tu jest mały kłopot, bo Maryja, objawiając się Fortuntinie, powiedziała: „Ktokolwiek pragnie otrzymać łaski, niech odprawi na Moją cześć trzy nowenny, odmawiając piętnaście tajemnic Różańca, a potem niech odmówi znowu trzy nowenny dziękczynne”. Wtedy cały Różaniec to były 3 części – radosna, bolesna i chwalebna. Jan Paweł II dodał czwartą część, zwaną tajemnicami światła. Nowenna Pompejańska to jednak nadal 3 części i to wystarczy, ale nic nie przeszkadza, by odmawiać także część czwartą.