Wyzwania duszpasterstwa rodzin

Wyzwania wychowawcze

Wychowanie chrześcijańskie w rodzinie obejmuje prowadzenie dzieci do Boga. Przekazywanie wiary i inicjacja chrześcijańska dokonuje się przede wszystkim przez świadectwo życia rodziców: wspólną modlitwę, czytanie słowa Bożego i czyny miłosierdzia. Gdy w rodzinie panuje taki styl życia, zapewniony jest przekaz wiary, nawet gdy poza domem dzieci są poddane naciskom w przeciwnym kierunku.

Współcześni rodzice często czują się mało przygotowani do wychowywania dzieci i chętnie cedują to swe podstawowe zadanie na inne podmioty. W wielu krajach rodziców chce zastąpić państwo, zwalniając ich z obowiązku wychowawczego, przekazanego szkole. Wówczas wielką rolę do odegrania mają szkoły katolickie, które należy wspierać.

Problemy wychowawcze są jeszcze bardziej podkreślone w przypadku nieuregulowanej sytuacji rodziców, wymagającej szczególnej troski duszpasterskiej. Bywa że rodzice ci chcą sakramentów dla swych dzieci, ale już konieczność poprzedzającej je katechezy traktują jako obowiązek, formalność lub kompromis, na który trzeba w tym celu pójść. Sami zaś unikają uczestnictwa w tym przygotowaniu, ani nie włączają się w wychowanie religijne swoich dzieci. Sakramenty są dla nich jedynie tradycyjnymi świętami. Bywa, że zostawiają wolną decyzję o wejściu na drogę życia chrześcijańskiego samym dzieciom. Zdarza się również, że dzięki uczestnictwu w przygotowaniu dzieci sami ponownie odkrywają wiarę i po latach konkubinatu zawierają sakramentalne małżeństwo. Konieczne jest więc przygotowanie dla nich możliwości dalszego pogłębiania wiary.

Z wielu odpowiedzi wynika jednak, że kościelne duszpasterstwo nie jest jeszcze w stanie zająć się we właściwy sposób tymi szczególnymi przypadkami. Konieczne jest twórcze podejście w doprowadzeniu do osmozy między formacją dzieci, prowadzeniem ich rodziców do wiary i życiem wspólnoty. Proponowane są m.in. rekolekcje dla rodziców w ramach przygotowań do przyjęcia sakramentów przez dzieci, katechezy nt. moralności seksualnej i życia rodzinnego, wspólne uroczystości ślubne wielu par, zmniejszające ich koszty itp.

Ogólnie rzecz biorąc „Instrumentum laboris” przedstawia postulat „duszpasterstwa wrażliwego, otwartego, nie wykluczającego kogokolwiek i zdolnego przywrócić zaufanie do instytucji rodziny". Podkreśla też niezbędność odkrycia głębokiego znaczenia antropologicznego moralności życia małżeńskiego - miłości, która daje życie.