„Należy preferować pogrzeb kiedy jest ciało, ale zgadzamy się na kremację” - powiedział KAI bp Adam Bałabuch, przewodniczący Komisji KEP ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.
Na Cmentarzu Orląt we Lwowie odbył się powtórny pochówek metropolity lwowskiego obrządku ormiańskiego Józefa Teodorowicza
Koszalin, 28 marca. To już kolejny pogrzeb prochów nienarodzonych dzieci w Koszalinie Zdjęcia: Katarzyna Matejek /Foto Gość
O godności człowieka od chwili poczęcia, prawnych aspektach pochówku dzieci nienarodzonych oraz potrzebie wsparcia rodziców, którzy przeżywają utratę dzieci – rozmawiano 26 listopada podczas Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej pt. „Umarłych pogrzebać... Pogrzeb dziecka poronionego źródłem chrześcijańskich nadziei”, która odbyła się na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie.
Po Eucharystii pod przewodnictwem bp. Dziuby odbył się obrzęd ponownego pochówku ośmiu arcybiskupów gnieźnieńskich, prymasów Polski. Trumny z doczesnymi szczątkami hierarchów zostały złożone w kryptach, które po renowacji zostały udostępnione zwiedzającym.
Papież-senior Benedykt XVI w swoim testamencie zadecydował, gdzie chciałby być pochowany. Poinformował o tym w rozmowie z niemieckim magazynem „Bunte” abp Georg Gänswein, prywatny sekretarz Benedykta XVI, a zarazem prefekt Domu Papieskiego.
Zdaniem ortodoksyjnych Żydów to miejsce pochówku proroka Elizeusza.
Na cmentarzu Perlacher Forst w Monachium odnaleziono miejsce pochówku czterech polskich księży, które uznano za już zaginione. Są to księża: Narcyz Turchan (franciszkanin) Michał Woźniak (salezjanin), Stefan Grelewski (diecezja sandomierska) i Ludwik Roch Gietyngier (diecezja częstochowska), byli więźniowie niemieckiego obozu koncentracyjnego Dachau. Beatyfikował ich 13 czerwca 1999 r. w Warszawie papież Jan Paweł II.
Podajemy szczegóły odnośnie eksportacji i miejsca pochówku emerytowanego opolskiego biskupa pomocniczego.
Organizowanie uroczystych pochówków ulubionych zwierząt to skutek powolnej utraty wiary w „ciał zmartwychwstanie”.
Gdy biskup chciał udzielić mu święceń kapłańskich, Efrem, nie wiedząc, jak oprzeć się naleganiom mistrza, udał, że popada w szaleństwo.