Boski seks, czyli Pan Bóg w sypialni

W Biblii! Cała księga! Ani razu o Bogu! Jak to możliwe?! Od wieków mądrzejsi ode mnie zadają to pytanie. Powstało na ten temat wiele arcyciekawych, ciekawych i ciekawych inaczej interpretacji, dlatego nie będę się nad nim specjalnie rozwodził. Zamiast tego – historyjka, jaka mi się przytrafiła przed kilkoma dniami.

 

Nie udało mi się skserować rysunku, który na lekcjach religii mieli kolorować chłopcy z młodszej grupy. Moja kochana żona przerysowała więc każdemu z nich obrazek przedstawiający świętujących wesele w Kanie. Ołówek ma jednak to do siebie, że w przeciwieństwie do wydruku łatwiej się ściera (chciałem napisać gumuje, ale w kontekście mogłoby zostać to źle odebrane...). Tak na marginesie, dokładnie tak samo jest ze szczęściem: radosne chwile też łatwo wymazać, pozostawiając po nich jedynie umazaną kartkę. Kiedy jednak uczniowie zakolorowali już „ołówkowe” ramki flamastrami, obraz pozostawał nawet po usunięciu ołówka. I tak zupełnie przypadkowo (choć podobno przypadek różni się od Opatrzności Bożej jedynie odbiorem społecznym) odkryłem, że warto dać Bogu „pokolorować swoje wesele”. Ot, prosta przyczyna – trwa wtedy dłużej.

 

I tu jest ten mały wyjątek zasygnalizowany wcześniej, gdy mówiłem o planowaniu spędzania wieczoru. Jeśli na śniadaniu chcecie skończyć, bez wspólnego szczotkowania zębów, i jeszcze jednego, i jeszcze jednego, by wreszcie moczyć protezy w jednej szklance, to czy nie szkoda tak dobrych zapałek do zabawy w stogu siana? Do ogniska domowego w każdym razie bardziej by się nadawały. W końcu ten, kto nam dał ogień, chyba wie lepiej jak go używać, by się nie poparzyć.