Z grobów wydobyci

Grafik na boku

Dorota Dolibóg, żona Jana, mama siedmiorga dzieci

Dojrzałam do tego, że najważniejsze jest przeżycie świąt we wspólnocie całego Kościoła. Na szczęście mam sprzymierzeńca w moim mężu, który sam tak to rozumie i przeżywa. Czasem trzeba się dogadać, podzielić, kto dziś idzie do kościoła na uroczystości, a kto pozostaje w domu, bo np. któreś dziecko jest chore czy jeszcze bardzo maleńkie.

Często przeżywamy liturgię tych dni wspólnie, całą rodziną. Przestaliśmy się już obawiać, jak zniosą to najmłodsze dzieci, czy wytrzymają tak długo w kościele. Niewiarygodne, jaką Pan Bóg daje im na ten czas cierpliwość i wytrzymałość (śmiech). A kiedy wracają, naprawdę wypełnia je taka spokojna radość. I to się czuje!

Trzeba wszystko zostawić. Przerwać robotę nawet w połowie. Czyste okna czy upieczone babki – to nie jest istotne. Najważniejsze w tych dniach jest być przy Chrystusie. Wiele skreślam z listy porządków. W Wielki Piątek i Wielką Sobotę staram się wstać wcześniej, gdy cała rodzina jeszcze śpi, by iść do kościoła na osobiste czuwanie. W domu wyłączone są telewizor i komputer. Wtedy okazuje się, ile zyskujemy czasu. Dzieci nagle zaczynają być dyspozycyjne. W domu panuje zewnętrzna cisza.  W Wielki Piątek punktualnie o 15.00 zatrzymujemy się i zbieramy na modlitwę. To dla mnie ważny moment, kiedy uświadamiam sobie, że to godzina, kiedy dokonało się nasze zbawienie.

Wielkanoc w domu to wielka radość; ta nasza dorosła, spokojniejsza, i ta dziecięca – głośna, żywiołowa. Przygotowania zewnętrzne – porządki, zdobienie wydmuszek, sianie rzeżuchy – to wszystko też jest ważne. Szczególnie dla dzieci. Pozwala im zrozumieć, że Wielkanoc to czas szczególny. Oby nie przysłoniło jednak istoty tych świąt. Dzieci o wszystko pytają, trzeba im dużo tłumaczyć. W naszym przypadku jest tego o wiele więcej z racji ilości dzieci (śmiech). Ale nasze słowa w nich pozostają. Stają się fundamentem. W przyszłości dzieci będą mogły się na tym oprzeć, będą mieć do czego powrócić.

Zmartwychwstanie Chrystusa daje mi radość. On zwyciężył moją śmierć. Wydobędzie mnie z grobu, jak sam zmartwychwstał. To sens mojego życia tu na ziemi.