Siostry zakonne rozwijają konkretne projekty dla troski o ludzi i środowisko

Siostra Maamalifar Poreku, współsekretarz wykonawcza unii dla sprawiedliwości, pokoju i integralności stworzenia, podkreśla, że zgromadzenia żeńskie już podjęły konkretne działania dla włączenia troski o środowisko w pomoc, jaką niosą innym. Wskazuje na kursy w ramach inicjatywy „Sianie nadziei dla planety”, gdzie po przeszkoleniu zakonnice prezentowały konkretne projekty, a następnie przystępowały do ich realizacji. „Samo rozmawianie niczego nie przyniesie. Potrzebujemy takich konkretnych działań” – podkreśla s. Poreku.

S. Poreku: małe rzeczy stają się z czasem czymś wielkim
„Jeden projekt opracowały siostry ze Sri Lanki. Jest tam pewna zaniedbana rdzenna społeczność. Tamtejsi młodzi wręcz odrzucają własną kulturę, a część z nich wpadło w narkotyki. Siostry próbują więc pomóc im wyjść z nałogu i pokochać swoją kulturę, ale również podjąć działania, które mogą przynieść uzdrowienie w środowisku. Widać tu oddzielenie. Widać, że cierpi środowisko naturalne. Cokolwiek negatywnego stało się ze środowiskiem, wpływa również na człowieka. Siostry starają się utrzymać trzy wymienione aspekty razem. […] Jest jeszcze jeden przykład. Dotyczy ghańskiej wioski, gdzie z powodu zmian klimatycznych nie ma wystarczającej ilości deszczu. To z kolei sprawia, że nie ma też wystarczającej ilości jedzenia, aby nakarmić dzieci. Siostra w swym projekcie najpierw postanowiła zająć się nauczaniem kobiet czytania i pisania, bo są one analfabetkami. Jednocześnie uczy ich również, jak dbać o środowisko. I już jest efekt. Mówiła mi, że plastiki i inne śmieci zniknęły, bo dzieci je zbierają i zgniatają, zostawiając miejsce czystym. Jest więc tak wiele takich małych akcji. Ale my potrzebujemy tego – te małe rzeczy stają się [z czasem] czymś wielkim.“

Przeczytaj:  Kard. Gambetti: musimy spotkać młodych w ich niestabilności