Bazylika Matki Bożej Większej – rzymskie Betlejem

Wszyscy jesteśmy w drodze. Nie chodzi tutaj tylko o wyjazd do Rzymu, ale o całe nasze życie, które zmienia się jak pory roku i nierzadko można usłyszeć stwierdzenie, że ten czas zbyt szybko biegnie i że każdemu z nas przybywa lat. Fakt, że wszyscy przemijamy, przypomina nam na nowo, że każdy jest w drodze ku wieczności, ku Chrystusowi. Przeszło już wiele pokoleń, które ze czcią wpatrywały się w oblicze Matki Bożej Wybawicielki. Wielu Jej czułe spojrzenie doprowadziło do Jezusa. Również i dzisiaj w Swoim cudownym wizerunku ukazuje nam Syna. W Adwencie, kiedy z radością czekamy  na pamiątkę Bożego Narodzenia, na nowo uświadamiamy sobie prawdę, że z Maryją i przez Maryję idziemy na spotkanie z Jezusem. Ona jest patronką Adwentu, Ona towarzyszy nam na drogach nieraz trudnej rzeczywistości.

Ktoś kiedyś powiedział, że życie jest stałą wędrówką, a człowiek to istny homoviator (człowiek w drodze). Raz zdaje mu się, że odkrył tę jedyną drogę, a po chwili znajduje kolejny trakt. Niech wpatrywanie się w oblicze Maryi Wybawicielki, wsłuchiwanie się w Jej słowa, utoruje nam wszystkim małą ścieżkę, która poprowadzi nas do wielkiej autostrady świętości.  

***

Matko Niepokalana, Salus Populi Romani!

Ty jesteś początkiem nowego życia w całym stworzeniu,

dlatego lud Boży od dawna wzywa Cię jako Gwiazdę Zaranną.

Kiedy patrzymy w niebo o tej porze, kiedy noc ustępuje miejsca dniowi,

widzimy najpierw ten brzask, który mówi nam o Tobie.

Stał się Twoim symbolem w pamięci i wyobraźni wszystkich chrześcijan.

Jesteś Gwiazdą Zaranną.

Jesteś Gwiazdą ewangelizacji „dawnej” i „nowej”.                                 

(fragment modlitwy Jana Pawła II w święto Niepokalanego Poczęcia NMP w 1993 roku na Placu Hiszpańskim w Rzymie)