Co ulica robi z dzieci? Korespondencja z Zambii

Czy można coś zmienić na lepsze?

Życie tych, którzy z takich czy innych powodów decydują się na życie na ulicy, niekoniecznie musi podążać drogą, którą powyżej opisałem.

Pod jednym wszakże warunkiem: musimy do nich dotrzeć zanim osiągną „punkt bez powrotu”; musimy być obecni tam dokąd „uciekają”, musimy być obecni „na ulicy”, bo tylko wtedy mamy możliwość jakiegokolwiek wpływu na to, jak to życie się potoczy. To właśnie jest moim zadaniem, celem i pracą. Niektórzy z tych, którzy mnie tu znają nazywają mnie „big street boy” [wielki chłopak ulicy] Praca z dziećmi na ulicy i prowadzenie ośrodka wiążą się z dość pokaźnymi wydatkami. Każdego miesiąca, tylko na pracę, którą wykonuję „na ulicy” (pomijam koszty prowadzenia ośrodka), wydaję od 200 do 250 dolarów. Gdy nie mam pieniędzy ograniczam swoje zadanie do prostego przebywania z chłopakami „na ulicy”.