Głosząc prawdę Jezusa Chrystusa w Oceanii

Nowe głoszenie Chrystusa musi zrodzić się z wewnętrznej odnowy Kościoła, a cała odnowa w Kościele musi mieć misję jako swój cel, jeśli nie ma paść ofiarą pewnego rodzaju kościelnej introwersji. Każdy aspekt posłannictwa Kościoła do świata musi rodzić się z odnowy, która pochodzi z kontemplacji oblicza Chrystusa. To odnowa z kolei daje początek nowym konkretnym strategiom pasterskim. Pod tym względem Zgromadzenie Specjalne zaprosiło lokalne wspólnoty, aby przyczyniały się do nowej ewangelizacji przez ducha współudziału w liturgii, w działalności społecznej i apostolskiej; poprzez docieranie do niepraktykujących i wyobcowanych katolików; poprzez wzmacnianie tożsamości szkół katolickich; poprzez stwarzanie dorosłym możliwości wzrostu w wierze przez programy studiów i formację; poprzez skuteczne nauczanie i wyjaśnianie katolickiej doktryny tym, którzy są poza wspólnotą chrześcijańską; i poprzez wnoszenie społecznego nauczania Kościoła do cywilnego życia w Oceanii. Poprzez te i im podobne inicjatywy, Ewangelia będzie przedstawiona społeczeństwu bardziej przekonująco i głębiej wpłynie na kulturę.

Pierwsi chrześcijanie byli poruszeni przez Ducha Świętego, aby uwierzyć w Chrystusa i by głosić Go jako jedynego Zbawiciela świata posłanego przez Ojca. W każdym wieku prawdziwym sprawcą odnowy i ewangelizacji jest Duch Święty, który z pewnością nie przestaje pomagać teraz Kościołowi znaleźć misyjne energie i metody potrzebne w szybko zmieniających się społeczeństwach. Podobnie nowa ewangelizacja nie zawiedzie w niesieniu ludom Oceanii cudownych owoców Ducha Świętego, jak tego doświadczyli pierwsi chrześcijanie, kiedy spotkali Zmartwychwstałego Pana i przyjęli dar Jego miłości, która jest silniejsza nawet od śmierci.

Pierwszeństwo przepowiadania

Kerygma to słowo Boże głoszone, aby połączyć ludzkość z Bogiem przez wiarę w Chrystusa. Widzimy potęgę kerygmy w życiu pierwszej wspólnoty w Jerozolimie. „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach" (Dz 2,42). Jest to istota życia Kościoła, owoc pierwszej ewangelizacji. Przylgnięcie do Jezusa Chrystusa przychodzi przez uwierzenie Jego słowu głoszonemu przez Kościół. Święty Paweł pyta: „Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani?" (Rz 10,15); zaiste Chrystus wysłał swych Apostołów, których „głos się rozchodzi na całą ziemię i aż po krańce świata ich mowy" (Ps. 19,5). Jako „świadkowie boskiej i katolickiej prawdy”, misjonarze w Oceanii podróżowali ziemią i morzem, przeszli przez pustynie i powodzie, stanęli wobec wielkich trudności kulturowych w wypełnianiu ich znaczącej pracy. Zainspirowani tą historią narodzin Kościoła w Oceanii, Ojcowie Synodu czuli potrzebę nowego i odważnego głoszenia Ewangelii w naszych czasach.