W opactwie

Wąchocki kościół i klasztor to zabytek klasy 0.
Wąchock bardzo stary jest – tak rozpoczął swoją opowieść o klasztorze i zwyczajach jego mieszkańców brat Albert Gizan. Ale zanim przeszliśmy klasztorne korytarze i krużganki, gościnni cystersi zaprosili nas na obiad. Refektarz, czyli klasztorna jadalnia jest jednym z najpiękniejszych zachowanych do naszych czasów tego typu pomieszczeń w Europie. Mieszający się w nim styl romański z gotyckim z czasem nazwano stylem cysterskim. Znajdujące się tu stoły i krzesła oraz nowa posadzka to owoc wielkiego jubileuszu 800-lecia klasztoru, obchodzonego przed 30 laty. Z tej okazji przeprowadzono też wiele innych prac remontowych, jak przebudowa stropów, doprowadzenie bieżącej wody czy otynkowanie klasztoru.




– To romańskie okienko jest jedną z najładniejszych rzeczy, jakie u nas można zobaczyć – mówi br. Albert.
Dolina lilii
Cystersi do Wąchocka dotarli w 1179 roku. Podobno przez trzydzieści lat przygotowywali materiał do budowy klasztoru. Ciosali kamienie, tu wykorzystali kamień dwukolorowy jasny i czerwony. Fundatorem opactwa był biskup krakowski Gedeon, a jego budowniczym Simon, z pochodzenia Włoch. To dzięki staraniom zakonników w 1454 roku Wąchock otrzymał prawa miejskie na prawie magdeburskim. Miejscowi cystersi odgrywali też dużą rolę w dziedzinie gospodarki. Zajmowali się hodowlą, młynarstwem, tkactwem, a także górnictwem i hutnictwem.