Założył zakon w... Sosnowcu

24 lutego br. mija 120 lat od przyjścia na świat Sługi Bożego Ojca Anzelma od św. Andrzeja Corsini (Macieja Józefa Gądka 1884-1969) OCD, Założyciela Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus.

Sługa Boży urodził się w Marszowicach, parafii Niegowić (obecnie archidiecezja krakowska), w głęboko religijnej rodzinie Antoniego Gądka (1854-1915) i Salomei z Kowalskich (1856-1899) jako trzecie ich dziecko. Ochrzczony został następnego dnia po urodzeniu. Ojciec był zarządcą majątku miejscowych ziemian Włodków. Po ukończeniu nauki w szkole ludowej w Niegowici, Maciej uczył się w wadowickim gimnazjum, mieszkając w internacie karmelitów bosych, gdzie dane mu było żyć w bliskości św. o. Rafała Kalinowskiego. W 1901 r. wstąpił do nowicjatu karmelitów i po roku złożył w Czernej profesję zakonną. Studiował w Rzymie i tam też w 1907 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

Po powrocie do kraju został wychowawcą kleryków i wykładowcą teologii w zakonnym seminarium duchownym. Znany był wówczas w Krakowie jako wybitny duszpasterz, kaznodzieja i kierownik duchowy. W 1914 r. został dyrektorem erygowanego w Krakowie przy klasztorze karmelitów bosych Bractwa Dzieciątka Jezus i autorem tekstów nabożeństwa do Dzieciątka Jezus. Od 1918-20 był przeorem w Wadowicach, gdzie założył Niższe Seminarium. W 1921 r., jako pierwszy prowincjał wskrzeszonej Polskiej Prowincji Karmelitów Bosych, założył – przy współudziale Sługi Bożej M. Teresy Janiny Kierocińskiej (1885-1946) – kontemplacyjno-czynne Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, któremu przekazał charyzmat dziecięctwa duchowego. Siostry rozpoczęły swą działalność w Sosnowcu. W 1925 r. został przez generała zakonu powołany do Rzymu, gdzie w 1926 r. założył Międzynarodowe Kolegium Karmelitów Bosych – Teresianum i przez prawie 20 lat był jego rektorem. W tym czasie przez 16 lat był radnym generalnym zakonu. Przełożeni generalni delegowali go do wizytowania prowincji zakonnych i załatwiania trudnych spraw. Również papież Pius XI powierzał mu wiele odpowiedzialnych misji. Spełnił je z wielkim poświęceniem i posłuszeństwem Kościołowi, wykazując przy tym wielką roztropność, miłość dusz ludzkich i wzniosły ideał życia kapłańskiego. Z nominacji papieża Piusa XII, w latach 1940-50, był konsultorem Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów.

Po powrocie do Polski w 1947 r. jeszcze trzykrotnie był wybierany prowincjałem Polskiej Prowincji Karmelitów Bosych. Swój urząd, który przyszło mu pełnić w trudnym okresie historii Kościoła w Polsce, spełniał z wielką roztropnością i miłością. W pamięci swoich podwładnych pozostał jako prawdziwy Ojciec wszystkich, rozmodlony i niezwykle pracowity kapłan i zakonnik. Odznaczał się wielką gorliwością o chwałę Bożą, cierpliwością, delikatną miłością bliźniego, pokorą, prostotą, pogodą ducha i wielkim pokojem, którymi to cnotami promieniował na swoje otoczenie. Przez całe życie wytrwale dążył do świętości, kontemplował tajemnicę dziecięctwa Jezusowego i naszego usynowienia przez łaskę, czcił Dzieciątko Jezus, Matkę Najświętszą, św. Józefa. Uczył naśladować świętych Karmelu, zwłaszcza św. Teresę od Dzieciątka Jezus, którą uczynił Patronką Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus, a jej „małą drogę” uczynił niejako obowiązującą w tym Zgromadzeniu.

Więcej na następnej stronie