Seweryn uchodzi za patrona Bawarii i jednego z głównych patronów Austrii.
Miał przyjść na świat około 410 roku, jako potomek jednego z najznakomitszych rzymskich rodów. Nie przepadał jednak szczególnie za miejskim stylem życia, ani za wojskiem, w którym miał nawet krótko służyć, dlatego też - jak pisał ksiądz Wincenty Zaleski - „spragniony ciszy udał się na Wschód i tam na pustyni wiódł życie pokutnicze”.
Z czasem jednak obudziła się w nim misjonarska natura, dlatego też w 454 roku opuścił Azję Mniejszą i udał się do rzymskiej prowincji Noricum, czyli na terytorium dzisiejszej Austrii. Przemierzać miał głównie okolice Wiednia oraz miejscowości Krems an der Donau, tam zaś godzić skłóconych ze sobą wodzów rozmaitych germańskich plemion, prowadząc przy tym wzorowy, ascetyczny tryb życia.
Podtrzymywał na duchu rzymskich obywateli Noricum, którzy odczuwali coraz większą trwogę przed sukcesywnie rosnącymi w siłę Germanami. Założył także - między innymi - klasztory w Mautern oraz w Innstad nieopodal Pasawy.
Seweryn zmarł 8 stycznia 482 roku. Jego losy znamy dzięki żywotowi, którego spisania podjął się uczeń Seweryna, niejaki Eugippiusz – opat w warownym mieście Luculanum, leżącym nieopodal Neapolu.
Warto dodać, iż wkrótce po śmierci Seweryna „austriaccy rzymianie” zmuszeni zostali przez germańskich wodzów do opuszczenia ich terytoriów i powrotu do Italii. Zabrali więc ze sobą relikwie świętego, które umieszczono w klasztorze Frattamaggiore pod Neapolem i które można oglądać tam do dziś. Byłą pustelnię Seweryna można natomiast zobaczyć w Pasawie. Pełni ona tam obecnie funkcję kościoła cmentarnego, zaś sam Seweryn uchodzi za patrona Bawarii i jednego z głównych patronów Austrii.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
„Trzeba doceniać to, co robią i dawać im narzędzia do dalszego dążenia naprzód” .
Poinformował o tym dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Matteo Bruni.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).