Nowy prezes Papieskiej Akademii Nauk

Prof. Joachim von Braun urodził się 10 lipca 1950 w mieście Brakel w zachodnich Niemczech (Nadrenia Północna-Westfalia). Studiował nauki rolnicze na Uniwersytecie w Bonn, a stopie doktora, a następnie profesora w dziedzinie ekonomii rolnictwa uzyskał na Uniwersytecie w Getyndze. Wykładał następnie na uczelniach w Kilonii i Bonn. Jego prace dotyczą międzynarodowego rozwoju gospodarczego, gospodarowania zasobami ludzkimi, ubóstwa, polityki rolnej oraz polityki innowacji naukowych i technologicznych, a także handlu międzynarodowego.

Uchodzi za jednego z głównych światowych znawców zagadnienia głodu, niedożywienia i sposobów ich rozwiązania. W latach 2002-09 był dyrektorem generalnym Międzynarodowego Instytutu Badań Polityki Rolnej w Waszyngtonie. Przez wiele lat był prowadził badania naukowe i był doradcą ds. polityki gospodarczej w różnych krajach Afryki i Azji.

Od 2009 prof. von Braun jest dyrektorem Ośrodka Badań nad Rozwojem (ZEF) – interdyscyplinarnej instytucji wiodącej w zakresie rozwoju gospodarczego i społecznego oraz profesorem ekonomii i innowacji technologicznych uniwersytetu w Bonn. Stoi na czele Rady ds. Bio-Ekonomii przy rządzie niemieckim oraz należy do różnych międzynarodowych i europejskich rad doradczych. Był sprawozdawcą w czasie Światowych Forów Gospodarczych w Davos i uczestniczył w wielu konferencjach międzynarodowych organizowanych przez ONZ i inne instytucje. Jest członkiem Niemieckiej Akademii Nauki i Inżynierii, Akademii Sztuk i Nauk Nadrenii Północnej-Westfalii i Amerykańskiego Stowarzyszenia Rozwoju Nauk. Od 2012 jest członkiem Papieskiej Akademii Nauk.

Otrzymał wiele różnych nagród i odznaczeń niemieckich i międzynarodowych oaz doktoraty honorowe uczelni w różnych krajach. Jest żonaty i ma trzy córki.

Papieską Akademię Nauk powołali do życia 17 sierpnia 1603 włoski przyrodnik Federico Angelo Cesi (1585-1630) i trzej młodzi naukowcy włoscy pod nazwą Akademia Rysiów (ryś symbolizował bowiem inteligentne zwierzę o przenikliwym i mądrym spojrzeniu), ale dopiero po 6 latach zaczęła gromadzić uczonych włoskich i zagranicznych. Wraz z przedwczesną śmiercią Cesiego akademia zaczęła chylić się ku upadkowi a w 1651 jej działalność całkowicie ustała. W latach 1744 i 1801 na krótko ją wznowiono, ale niespokojna sytuacja tamtych czasów nie sprzyjała działalności tego rodzaju instytucji. Odżyła ostatecznie w 1847 jako Papieska Akademia Nowych Rysiów, całkowicie zreorganizowana, a jej cele zostały ograniczone do nauk matematyczno-fizycznych i przyrodniczych. Później przechodziła jeszcze wiele mniejszych i większych zmian, dzisiejszą nazwę nosi od 1 czerwca 1937, podlegając bezpośrednio Ojcu Świętemu.

Obecnie skupia 80 członków różnych specjalności z całego świata, nie tylko katolików; wszystkim im przysługuje tytuł „Ekscelencja”.