Książę

Byłem zawstydzony, widząc chasydów zatracających się w tańcu w byłym budynku GS w Lelowie tylko po to, by upragniony Mesjasz w końcu przyszedł. Powietrze było gęste od tęsknoty. „Pokolenie za pokoleniem starało się sprawić, każde na swój sposób, by przyszedł Mesjasz, ale żadnemu się to nie udało. Nie udaje się sprowadzenie Mesjasza” – martwił się Mendel z Kocka… My wiemy, że już przyszedł, ale na wielu z nas nie robi to wrażenia…

Teddy Kollek, pierwszy burmistrz Jerozolimy (od 1965 roku był jeszcze wielokrotnie wybierany i pełnił urząd aż 28 lat), powiedział: „Stanąłem przed najbardziej odpowiedzialnym zadaniem, jakie jakikolwiek człowiek mógł otrzymać: mam przygotować miasto na przyjście Mesjasza”.

Już widzę samorządowców nad Wisłą, którzy wyjeżdżają z takim tekstem w kontekście paruzji…

Patrzono by na nich jak na dziwolągów. A burmistrz Jerozolimy miał świadomość tego, kim zostaje. To dopiero wymiar władzy! Zmienia się absolutnie wszystko. Przygotowujesz miasto na przyjście Mesjasza. To nie były słowa na wyrost: Teddy Kollek naprawdę wierzył, że obiecany Mesjasz nadejdzie! Chasydzi nie mogą się doczekać Jego przyjścia. My też powinniśmy tak czekać na Jego powrót! Skoro widzimy, że w Jezusie spełniło się około 300 proroctw Starego Testamentu, to dlaczego nie miałyby się spełnić te, które zapowiadają Jego powrót?

Na przykład słowa Jezusa, który na Górze Oliwnej powiedział Żydom: „Nie ujrzycie Mnie odtąd, aż powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”.

Tak! To niezwykła zapowiedź. Nam, jako chrześcijanom, powinno zależeć na dobru i świętości Izraela. Gdy Jezus powróci – zapowiada Biblia – zobaczy go każde oko. Również tych, którzy go przebodli.

Może dlatego wiele wspólnot, które znam, modli się o błogosławieństwo dla narodu Izraela?

To najwyższy poziom relacji: nie traktujesz Boga jak bankomatu (mam potrzebę, wyciągam kartkę z modlitwami, wyciągam pieniądze) ani nawet jako Kogoś, w Kim rozpoznałeś prawdę. Poziom najwyższej relacji polega na tym, że patrzysz na świat Jego oczyma. Pytasz się: „Jakie masz marzenia? Czego pragniesz? Czy mam coś zrobić, byś powrócił?”.

Od wielu lat pracuję z Żydami ocalałymi z Holocaustu, z ich rodzinami. Ściągnąłem już na obozy do Polski z pół tysiąca osób. Gdy zabieram ich do różnych chrześcijańskich kościołów, a oni widzą, że chrześcijanie wyciągają ręce i błogosławią im, zdumieni mówią: „Zobacz, oni, choć nie są Żydami, modlą się za Izrael, a my sami tego nie robimy!”. Często słyszałem takie głosy.

Ludzie ocaleli z Holocaustu są zbudowani z ran. Jest w nich mnóstwo ciemności, nieprzebaczenia. W jaki sposób z nimi rozmawiasz? Jak mówisz o Mesjaszu?

Oni nie śpią po nocach. Tym bardziej że dziś na ich domy też spadają rakiety, a w nocy budzi ich wycie alarmów. Mają kilka minut na zejście do schronu, a zostają w domu, bo… nogi odmawiają im posłuszeństwa. Stoją sparaliżowani. Psychiatrzy mają tam mnóstwo roboty… Ci ludzie po wojnie trafili do Izraela i myśleli: „Jesteśmy wreszcie w domu, odpoczniemy, koszmar się skończył” i widzą, że nie jest inaczej – przeżywają ten sam paraliżujący strach. Rozmawiałem z ludźmi z miasta Sderot na granicy ze Strefą Gazy, na które spadło już 7 tys. palestyńskich rakiet… Możesz sobie wyobrazić, co czują, gdy o 2 w nocy słyszą wycie syren?