Prezydent Komorowski: Życzę wszystkim dobrego dialogu i dobrego wzajemnego zrozumienia

Wierni wszystkich religii, którzy angażują się w życie obywatelskie powinni temu przeciwdziałać w sposób zdecydowany. Kto jak nie oni, kto jak nie my, może przeciwstawić się myśleniu, że Inny, ten Inny, jest dla nas zagrożeniem – bo jest uboższy, bo jest bogatszy, bo inaczej się ubiera, inaczej wygląda, bo szuka pracy, bo modli się nie tak, jak my, albo nie modli się wcale. Te różnice trzeba dostrzegać, trzeba je widzieć, ale trzeba uczyć się także je akceptować. Rzecz w tym, by w różnicach dostrzec wartość. Europejski ogród powinien mienić się wszystkimi kolorami, bo właśnie wtedy będą w nim wyrastać nowe, twórcze idee, nieoczekiwane, nowatorskie rozwiązania i pomysły. Starajmy się być silni w różnorodności, która jest swoistą specjalnością chrześcijańskiej Europy. Zainspirujmy się nawzajem, jako Europejczycy, historią sukcesu krajów, które tę różnorodność potraktowały jako akumulator obywatelskiej energii. Zwłaszcza my, Polacy, którzy mamy w swej historii wspaniały rozdział jagiellońskiej federacji narodów, powinniśmy dobrze wiedzieć, jak wielkie dobro płynie z pluralizmu. I nie chodzi tu o zwykły eklektyzm, o zwykłe „znoszenie” czy tolerowanie innych obok siebie. Chodzi o wyjście ku innemu, okazanie mu zaufania i zainteresowania, życzliwości i szacunku. O dostrzeżenie wartości dodanej, jaką ten inny człowiek, twórczo korzystając ze zasobów własnej kultury i własnej tradycji, a także własnej wiary, wnieść może do wspólnej całości.

W chrześcijańskiej nauce zawarte jest przesłanie, które skłania jednostki i narody do wyjścia poza egoistyczną, krótką perspektywę. Pamiętajmy, że prawa człowieka i godność ludzka – to pojęcia nie tylko dzisiaj modne i pojęcia, na które się dziś powołujemy, ale to także pojęcia uniwersalne, mające także i swoje chrześcijańskie korzenie. W obliczu wyzwań i zagrożeń współczesności warto z tego dorobku, z tych korzeni, tak głęboko idących korzystać w pełni.

Szanowni Państwo,

Pamiętajmy, że równie ważne jest porządkowanie sumień i postaw. W ekonomii darowanie długów nie jest takie proste. Ale w stosunkach między ludźmi darowanie różnych, życiowych długów – długów liczonych w innym, nieekonomicznym wymiarze – możemy przekuć na długotrwałą współpracę, przyjaźń i na lepszą przyszłość. Możemy uczynić to pierwszym krokiem w odbudowywaniu tego, co czasem nazywa się społeczną infrastrukturą zaufania. W naszych codziennych, obliczonych na szybkie efekty i szybkie zyski kontaktach zaufanie staje się wartością coraz bardziej kruchą. A przecież buduje się zaufanie z takim wysiłkiem, przez długie lata. Musimy uzmysłowić przede wszystkim sobie, a także innym, że bez tej infrastruktury zaufania ani pojedyncze społeczeństwa, ani ich wspólne, ponadnarodowe projekty nie będą w stanie pomyślnie się rozwijać.

W tle wszystkich instytucji i regulacji stać musi kultura wolności i dialogu. Muszą być ludzie, którzy formalne struktury gotowi są wypełnić życiem – swoim życiem, swoim zaangażowaniem, swoją aktywnością. Dostrzegam tu wielkie zadanie stojące przed kościołami chrześcijańskimi i przed wszystkimi wspólnotami religijnymi. Kultura wolności i dialogu nie da się bowiem zadekretować. Wymaga ona po prostu praktyki – rozważnego mówienia i cierpliwego słuchania i konsekwentnego działania. Wymaga otwarcia się na innego i nie zawsze łatwej zgody na jego odmienność. Kultura wolności wymaga uprawy, wymaga dbałości, bez niej wysycha i więdnie. Życzę zatem ufności we własne przekonania, życzę zatem nadziei pokładanej we własnej wierze, życzę ufności wynikającej z naszego wspólnego marzenia o lepszym świecie, o lepszej Europie. Życzę wszystkim, dziękując Organizatorom, życzę wszystkim dobrego dialogu i dobrego wzajemnego zrozumienia.

Dziękuję bardzo.