Wszystkie trzy żyły w okresie wielkiego przebudzenia misyjnego w dziewiętnastym wieku i na początku dwudziestego. Dwie z nich znały się osobiście. Pozostawiły dzieła współpracy misyjnej o zasięgu światowym.
Jeanne Bigard urodziła się w 1859 r. w Normandii w arystokratycznej francuskiej rodzinie. Po tragicznej śmierci ojca i brata Jeanne razem z matką poświęciły się wspieraniu misji. Rozpoczęły od korespondencji z misjonarzami. Listy z misji publikowały, by przekazywane z rąk do rąk wzbudzały misyjne powołania i pomoc misjom, przygotowywały bieliznę i szaty liturgiczne dla misjonarzy, wspierały budowę kościoła w Kyoto. Współpracując z księżmi z Misji Zagranicznych w Paryżu znały sytuację Kościoła w Japonii, Korei, Chinach i Wietnamie.
Dnia 1 czerwca 1889 r. otrzymały list od biskupa Cousin, z Nagasaki. Pisał o trudnościach w przyjęciu nowych seminarzystów z powodu braku pieniędzy i prosił je o pomoc. Jeanne podjęła propozycję biskupa jako życiowe powołanie. Panie Bigard maksymalnie ograniczyły swoje wydatki, odprawiły służbę, zmieniły stroje na bardziej proste, a zaoszczędzone pieniądze przekazywały na kształcenie seminarzystów. Z czasem zaczęły kwestować objeżdżając całą Francję. Pierwszym sposobem pomocy było fundowanie stypendiów tubylczym seminarzystom i przygotowanie „wyprawki” dla nowo wyświęconego tubylczego kapłana.
W 1891 r. biskup Zaleski, delegat apostolski w Indiach zwrócił się z prośbą do pań Bigard, by pomogły w założeniu seminarium w Kandy na Cejlonie. Z okazji otwarcia tego seminarium w 1893 r. Leon XIII napisał List apostolski Ad extremas Orientis, w którym wyraził oficjalne poparcie dla Dzieła. Nazwano go Dziełem św. Piotra Apostoła, ponieważ był on patronem seminarium w Kandy.
Po śmierci matki w 1904 r. Jeanne zaproszona przez Marię Teresę Ledóchowską udała się do Rzymu. Została przyjęta na prywatnej audiencji u Piusa X. Przedstawiła aktualny stan Dzieła i otrzymała jego kościelnego opiekuna w osobie Kard. Vives Y Tuto.
Po powrocie sprzedała wszystko co posiadała i całą fortunę ulokowała w banku we Fryburgu na koncie Dzieła. Jego administrację przekazała siostrom Franciszkankom Misjonarkom Maryi. Zmarła 1934 r.
W 1920 r. administracja Dzieła została przekazana Kongregacji Rozkrzewiania Wiary a w 1922 r. podniesiono je do rangi papieskiego. Jego patronką została św. Teresa od Dzieciątka Jezus.
Dzisiaj Papieskie Dzieło św. Piotra Apostoła utrzymuje około 1000 seminariów misyjnych i pomaga w formacji początkowej tubylczym zgromadzeniom zakonnym. Więcej informacji na temat Dzieła można uzyskać na stronie internetowej www.pdpa.missio.org.pl
Prekursorki misyjnej współpracy ukazują, że „Kościół jest misyjny ze swej natury (DM 2), a więc cały Kościół jest obdarowany charyzmatem misyjnym; cały Kościół – wszyscy ochrzczeni. Ten charyzmat jest darem...
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Leon XIV do abp Wachowskiego: będą cię poznawać nie po słowach, ale po miłości
"Gdy przepisywałam Pismo Święte, trafiałam na słowa, które odniosłam do siebie, do swojego życia".
Nikt nie jest powołany do rozkazywania, wszyscy są powołani do służenia.