Wielkopostny Wieczór Chwały w płockiej Stanisławówce. Dolny kościół nabity po brzegi. Ludzie w ławkach, przy ławkach, na ziemi. Przed nimi – syn marnotrawny 2 tys. lat później... Młody człowiek – całkiem zwyczajny, z planami, marzeniami i pierwszą miłością – niezauważenie pogrąża się w niekończącej się zabawie. Wciągają go hazard, uzależnienia, kolejne toksyczne związki. Traci wszystko. Był „królem świata”. Jest żebrakiem, bezdomnym. Oczywiście towarzyszą mu współczesne rekwizyty: komórka czy laptop, a kontener na śmieci zastępuje chlew. Finał raczej wszystkim znany, ale jak dobrze się go ogląda... Ojciec bierze w ramiona syna-żebraka i wprowadza do domu. Zbiera też innych pogubionych bohaterów: prostytutki, hazardzistów, narkomanów. Sceny plastyczne, soczyste. Może mury Stanisławówki jeszcze takich nie widziały.