To kolejny artykuł, tym razem merytoryczny i z konkretnymi informacjami o dostępie do egzorcystów. Dziękuję!
Ja raczej ubolewam nad medialnym hałasem jaki powstał wokół egzorcyzmów i egzorcystów – częściowo za sprawą samych egzorcystów.
Na szczęście już odzywają się rozsądne głosy duchownych krytykujących np. ogólnodostępne czasopismo o nazwie „Egzorcysta” i jego „reklamę”. Chcę podzielić się własną refleksją na ten temat.
Uważam, że egzorcyści to szczególna grupa duchownych, taki kontrwywiad duchowy. Im o nim głośniej, tym mniej skuteczny. To dziedzina, która nie nadaje się do popularyzacji i nie powinna być wkręcana w profilaktykę zagrożeń duchowych. To przede wszystkim konkretne duszpasterstwo dla konkretnych osób, pomoc potrzebującym.
Moim zdaniem nie wolno posługiwać się „przykładami” egzorcyzmów lub opętań, czy też ataków demonicznych w dziedzinie publicystyki religijnej. Tu nie powinno być statystyk i epatowania symptomami w mass mediacha. „Czysta, osobowa postać zła” – to niedopuszczalne uproszczenie. To tak, jakby prezentować wszem i wobec zdjęcia chorych organów, objawów róznych chorób dla podniesienia poziomu świadomości zdrowotnej. Mnożące się wywiady z egzorcystami z mnóstwem generalizacji i skrótów są błędem. Bardziej odpowiednią reklamę demonom robią konfesjonały – konkretnie, kolejki do nich, a nade wszystko kazania o spowiedzi – temat unikany przez księży.
Za temat biorą się amatorzy i naiwni popularyzatorzy oraz egzorcyści – gaduły.
A tych przybywa. Oby jakość nie przeszła w ilość.
Czarny chyba wziął się za ostatni bastion, skoro księża już opowiadają, ...”jak to wygląda” ... Po co? Czy ktoś zna sensowną odpowiedź?