Misja: Reewangelizacja

To nieustanna ewangelizacja

– Raczej reewangelizacja. Młodzież wie, że Bóg jest dobry i miłosierny, ale jej wiara zatrzymała się na etapie Pierwszej Komunii św. W zasadzie od początku trzeba im ukazywać Chrystusa i drogę do Niego. Głównie przez lekturę Pisma Świętego, którego w wielu domach dziś nie ma.

Katecheta nie jest samotną wyspą. Jak ważne dla jego misji jest środowisko szkolne?

– Poparcie dyrektora jest niezastąpione. W szkole jestem traktowana jak równoprawny nauczyciel – uczestniczę w nauczycielskich odprawach, moja praca jest nagradzana, a ostatnio przybyły mi nowe obowiązki – zostałam koordynatorem projektów. Dobrze współpracuje mi się również z innymi nauczycielami. Ale zespół nauczycielski nie od razu się zintegrował. Potrzebny był pewien impuls. Kiedy przyszłam do szkoły, razem z księdzem katechetą zorganizowaliśmy wigilię z upominkami. Rok później dla każdego własnoręcznie uszyłam woreczki z lawendą, do których dołączyłam ciekawą sentencję. Teraz spotkanie przy opłatku i prezenty to tradycja, a młodzież i niektórzy nauczyciele chętnie włączają się w przygotowania. Poczęstunek organizuje pani dyrektor. Innym katechetom podaję sprawdzoną receptę: nie żądaj, ale najpierw sam zrób coś dla szkolnej społeczności.

Co jest radością katechety?

– Cieszę się, gdy młodzież sama dochodzi do prawdy. I ją przyjmuje. Na przykład podczas omawiania encykliki dotyczącej pracy ludzkiej licealiści odkryli, że Kościół odgrywa ogromną rolę w życiu gospodarczym – wskazuje, że człowiek ma być podmiotem, a nie przedmiotem pracy. Na inne owoce trzeba będzie poczekać dłużej.