Papież apeluje o rozwijanie ochrony małoletnich i bezbronnych w Kościele

Papież Franciszek na początku pisma wyraził wdzięczność za służbę członków komisji. Ich praca, szczególnie w sytuacjach kryzysowych, wyraża prawdę, że „zapobieganie nadużyciom nie jest kocem, którym należy przykryć sytuacje kryzysowe, ale jednym z fundamentów, na których można budować wspólnoty wierne Ewangelii”. Wskazał, że służba komisji jest „jak «tlen» dla Kościołów lokalnych i wspólnot zakonnych, ponieważ tam, gdzie jest bezpieczne dziecko lub osoba bezbronna”, tam mogą oni służyć i oddawać cześć Chrystusowi.

Ojciec Święty zauważył, że ich praca nie ogranicza się do stosowania protokołów, ale promuje działania zabezpieczające. Są to szkolenia, kontrole, słuchanie, „które przywraca godność”. „Wdrażając praktyki prewencyjne, nawet w najbardziej odległych społecznościach, składacie obietnicę: że każde dziecko, każda bezbronna osoba znajdzie bezpieczne środowisko we wspólnocie kościelnej. To jest motor tego, co powinno być dla nas integralnym nawróceniem” - zaznaczył Papież.

Jednocześnie dał trzy wskazania do dalszego działania komisji: współpraca z dykasteriami Kurii Rzymskiej; zaoferowanie „ocalałym” gościnności i troski o „rany duszy”; budowanie współpracy z podmiotami pozakościelnymi, tak aby „ochrona stała się językiem uniwersalnym”.

Drodzy bracia i siostry,

Serdecznie was pozdrawiam i przesyłam kilka wskazań dotyczących waszej cennej posługi. Faktycznie, jest ona jak „tlen” dla Kościołów lokalnych i wspólnot zakonnych, ponieważ tam, gdzie jest bezpieczne dziecko lub osoba bezbronna, tam służycie i oddajcie cześć Chrystusowi. W codziennym rytmie waszej pracy - zwłaszcza w środowiskach najbardziej niekorzystnych - kształtuje się prorocza prawda: zapobieganie nadużyciom nie jest okryciem, które należy nałożyć na sytuacje kryzysowe, ale jednym z fundamentów, na których można budować wspólnoty wierne Ewangelii. Za to wyrażam moją wdzięczność.

Wasza praca nie sprowadza się do protokołów, które należy stosować, ale promuje instytucje zabezpieczające: szkolenia, które edukują, kontrole, które zapobiegają, słuchanie, które przywraca godność. Wdrażając praktyki prewencyjne, nawet we wspólnotach najbardziej odległych, składacie obietnicę: że każde dziecko, każda bezbronna osoba znajdzie bezpieczne środowisko we wspólnocie kościelnej. To jest siła napędowa tego, co powinno być dla nas nawróceniem integralnym.

Proszę was dzisiaj o trzy działania:

1. Rozwijanie współpracy z dykasteriami Kurii Rzymskiej.
2. Zaoferowanie ofiarom i tym którzy doznali wykorzystywania gościnności i troski o rany duszy, w stylu Dobrego Samarytanina. Słuchania uchem serca, aby każde świadectwo nie było zapisem do uzupełnienia, lecz dogłębnym miłosierdziem, z którego może się odrodzić.
3. Budowanie sojuszy z instytucjami pozakościelnymi - władzami cywilnymi, ekspertami, stowarzyszeniami - aby ochrona stała się językiem uniwersalnym.

W ciągu tych dziesięciu lat rozwinęliście sieć bezpieczeństwa w Kościele. Idźcie naprzód! Bądźcie nadal strażnikami, którzy czuwają, gdy świat śpi. Niech Duch Święty, nauczyciel żywej pamięci, uchroni nas przed pokusą odkładania cierpienia do archiwów, zamiast je leczyć.

Dziękuję za pamięć w modlitwie. Ja również wam towarzyszę i proszę Pana i Pannę Najświętszą, aby was wspierali, abyście mogli kontynuować podjętą drogę z poświęceniem i nadzieją.

Rzym, Poliklinika „A. Gemelli”, 20 marca 2025 r.

FRANCISZEK