Związki partnerskie - czy to jest rodzina?

Następnie Pan Jezus podtrzymuje:

Przystąpili do Niego faryzeusze i chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając zapytał ich: «Co wam nakazał Mojżesz?» Oni rzekli: «Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić». Wówczas Jezus rzekł do nich: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!» (Mk.10, 2-9)

 „Zatwardziałość serca”, o której mówi Pan Jezus, należy rozumieć jako opis i krytyka sposobu na życie wielu dzisiejszych Chrześcijan. Przede wszystkim wśród tych, którzy nie zgadzają się z nauką Kościoła, i często wypowiadając się o tej nauce rozpoczynają zdanie od słowa: „według mnie...” Tak, ale w większości przypadków to nie jest według woli Bożej i nauczania boskiego.

W Bożym Nauczaniu tymczasem, jest cala prawda o godności ludzkiej, która musi być zawsze i wszędzie respektowana. Osoba ludzka, musi być zawsze i wszędzie chroniona w swojej godności, gdyż jest dzieckiem bożym stworzonym na „obraz i podobieństwo boże”.

Dla człowieka wierzącego, to Pan Bóg zdecydował że nowe życie ludzkie przychodzi poprzez miłosne połączenie się dwóch żyć już istniejących. Te dwa życia niezależne mają być też różnych płci..., gdyby tak nie było, nie miałaby sensu różnica płci... Tą logikę i prawdę znajdujemy w słowach Jezusa, który tłumaczy że w Życiu Wiecznym, nie będzie ani mężów ani żon ale wszyscy będą jak aniołowie. (por. Mt. 22, 23-30)

Człowiek niewierzący natomiast, musi po prostu przyjąć prawa natury. Musi przyznać że w naturze, (po za wyjątkami ustrojów prymitywnych) aby otrzymać nowe życie potrzebny jest kontakt fizyczny (płciowy) dwóch osobników różnych płci. Kontakt fizyczny (płciowy) między dwoma osobnikami tej samej płci nie powoduje zapłodnienia, a tym samym nie daje początku nowego życia. Wniosek jest jasny, jeśli Matka Natura wymaga z surowością pewnych prawidłowości, to osobnik należący do Natury musi zaakceptować te prawa dla własnego dobra i dla dobra innych, jeśli nie, może się zweryfikować pewne stare przysłowie:

„Pan Bóg przebacza zawsze, człowiek czasami, ale Natura nigdy”